دوستان من سالها پیش وقتی خیلی بچه بودم داداشم رو که دو سال از من بچه تر بود از دست دادم غرق شد کنارش بودیم اما نفهمیدیم شاید پنج دقیقه بعد از آب ارودنش بیرون اما فایده ای نداشت... ( آخ که چقدر صحنه دردناکی بود روی دست داداش بزرگم بود) بماند که سالها خونه ما ماتمکده بود اونروز ما برای پیک نیک رفته بودیم با اقوام، چند سال بعد وقتی مامانم داشت گریه می کرد یکی از اقوام گفت از کجا معلوم پسر برادرت هولش نداده باشه از اون روز مادرم همش میگه بچه منو کشتن، الان مامانم هفت و هشت سالشه همش گریه می کنه و نفرین می کنه میگه بچه منو کشتن الان سی سال میگذره اما هنوز داعش تازه هست خودم الان با گریه دارم می نویسم یادم نمیره وقتی داداش بزرگم از بیمارستان اومد بیرون و گفت تموم شد... خدا برا کسی نخواد، اما میگم سعی کنیم به مادر داغدارو اینجوری داغون نکنیم با حرفامون...
باید حرف رو تو مغز تحلیل کرد و بعد به زبون آورد
بعضی وقتا برعکس عمل می کنیم
خدا بیامرزه برادرتونو
الهی بگردم
چقدر ناراحت شدم عزیزم
خدا بهتون صبر بده
ولی عجب آدم احمقی بود اونی که این حرف و زد
خداصبربده به مادرت بعضی ها انگار غم ندیدن درک نمیکن
مادرتون رو ببرید روانشناس گناه داره این همه سال تو غم بچش غرق. داغ هیجوقت از یاد ادم نمیره ولی مادرتون بعد از این همه سال باید بپذیره و باهاش کنار بیاد ولی هنوز نپذیرفته و تو مرحله ی اندوه موندگار شده
مادر من چهار تا داغ دیده نمی خواهم با حرفام ناراحتتون کنم اما خودش تعریف می کنه یه داداش سه ساله داشتم که مامانم میبرش دکتر تو راه به مامانم میگه آب می‌خوام مامانم میگه الان میرسیم بهت آب میدم میگه وقتی رسیدم رو دستم مرده بود قربون دل پر دردش بشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
