یکیش امام حسین (ع) و اعتقاد و فکر به جمله کل یوم عاشورا کل ارض کربلا(کربلا بزرگترین امتحان الهی و به نوعی امتحانی که خداوند داره از همه بشریت در همه زمان و مکان ها میگیره(هی داره تکرار میشه) و به نوعی با علت وهدف خلقت انسان مرتبطه) خود عاشورا و کربلا نقطه اوجش بوده
و دومیش مطالعه و تطبیق قران با مسائل روزمره و قیاس با عاقبت همه انسان هایی که پیش از ما و در زمان بوده و هستن
(چی میگفتن و چطور عمل کردن و در نهایت چی شدن ....)
و شگفت زده شدن از هربار قران خوندن که چقدر خدا مردم رو میشناسه و روان شناسی کرده و راهکار داده و ...
عاقبت ادم ها (سیاه ،سفید، خاکستری ،اهل حرف، اهل عمل ،مفسد ،منافق ،صالح ،صابر، مومن ،مشرک ،کافر) این خیلی مهمه قرآن این مفاهیم رو خیلی خوب قیاس و عنوان کرده
در یک جمله خلاصه کنم (من قرآن رو خوندم بارها و بارهاو بارها ومقایسه کردم و فکر کردم و دیدم راسته)
.....
حدیث ثقلین از پیامبر هم ما رو به قران و اهل بیت سفارش کرده و حقیقت اینه که این دو از هم جدا نیستن و میراث پیامبر اکرم (ص) برای گم نشدن و گم نکردن راه بعد از خودشون ،برای ما مردم معمولی هستن