شاید اگر پسر بودم، میتونستم شب ها با هندزفری در گوشم با خودم خلوتی کنم و قدم بزنم... شاید دیگه نیازی به گدایی محبت و توجه نداشتم... شاید انقد پیچیده نبودم... شاید وقتی از بچه داری خسته میشدم انگ بی مهری بی مادری بهم نمیزدن... شاید ازاد تر بودم... شاید روی دوچرخه با سرعت میروندم و موهام رو باد تاب میداد.... شاید از ۱۲ سالگی نیازی نبود که مراقب باشم تا مانتوم خونی نشه و باعث بی آبرویی بشه...شاید دیرتر بزرگ میشدم و میگفتن پسر و شیطنتش هاش!... شاید نگران ازدواج و زمانش نبودم و خودم همونی رو که میخواستم در زمان مقرر "من" بهش میرسیدم... کاش دنیا جای بهتری بود برای....
پ.ن:اگر دلتون گرفت منو ببخشید، جایی بهتر نبود برای ابراز ناراحتیم❤
