بلای خانمان‌سوز اوتیسم از طرف خداست

حالا بیایم از منظر قرآنی به «بلاء» نگاه کنیم:

این، ترجمه آیه ۴۹ سوره مبارکه بقره است:

«و (به یاد آرید) هنگامی که شما را از ستم فرعونیان نجات دادیم که از آنها سخت در شکنجه بودید، (به حدّی که) پسران شما را کشته و زنانتان را زنده نگاه می‌داشتند، و آن بلا و امتحانی بزرگ بود که خدا شما را بدان می‌آزمود»

خداوند این جنایت «سر بریدن نوزادان پسر بنی اسرائیل» توسط فرعون را بلاء و امتحانی عظیم از طرف خودش (بلاء من ربکم عظیم) می نامد.

چرا؟ مگه فرعون خبیث نبود که این جنایت رو مرتکب میشد، پس چرا خدا این را به خودش نسبت میدهد؟

علتش شاید این باشه که سالها فرعون بر بنی اسرائیل ستم میکرد. بنی اسرائیل، طبق وعده ی پیامبران قبلی، منتظر گشایش و نجات و آمدن منجی بود. اما با این حال در برابر ظلم فرعون، کاملا منفعل بود. حالت تسلیم و پذیرش داشت، عملا مبارزه نمیکرد (ولو مخفیانه). فقط نگاه میکردند و رنج می کشیدند و منتظر ظهور منجی بودند.

خداوند میخواست که رنج آنها به پایان برسد، اما طبق سنن الهی هیچ قومی سرنوشتش تغییر نمی کند، مگر بواسطه ی خود آن قوم:

إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم

پس خداوند اینجا یک اذن صادر کرد. اجازه داد که فرعون، ظلم را به نهایت برساند، بلکه کارد به استخوان برسد و بنی اسرائیل، به خود یک تکانی بدهند تا خداوند هم منجی را برساند.

خب ما میدونیم که طبق «توحید» همه ی اتفاقات دنیا، نهایتا به اذن الهی و به اراده ی الهی هست، حتی ظالمی هم که ظلم میکنه، اگر اذن الهی نبود، نمی تونست ظلم کنه. اما خداوند در این دنیا دست همه را (ظالم و مومن) را تا حدودی که خودش صلاح میداند باز میگذارد تا همه بتوانند خودشان را نشان دهند و در آخرت حجت بر همه تمام شود.

برای همین، خداوند اینبار، بر خلاف همیشه، له فرعون احازه داد تا اعلی ترین حد وحشی گری اش را نشان دهد و نوزادان تازه بدنیا آمده را ذبح کند!

خب بنی اسرائیل هم دیگه طاقتشان تاب شد و دیگر نتوانستند دست روی دست بگذارند و اینبار، علاوه بر دعا کردن برتی آمدن منجی، خودشان هم دست به کار شدند و کم کم آماده شدند برای مقابله با فرعون.

وقتی خداوند این همت، را در آنها دید، حضرت موسی علیه السلام را مامور کرد که رهبری قیام بنی اسرائیل را به عهده بگیرند و سرانجام با صبر (یعنی استقامت در جنگ با فرعون، و نه انفعال) بنی اسرائیل، فرعون نابود شد.

2⃣

حالا میخوام که دوباره به «اوتیسم» نگاه کنیم اینبار از منظر قرآنی:

«اوتیسم» یک بلای و امتحان بزرگی هست از طرف خداوند. اما نه به این معنا که خداوند (نعوذ بالله) بیخود و بی جهت، زده توی کمر بعضی از ما، بچه هاشون «اوتیسم» شدن، و اونا هم باید نگاه کنند و دم نزنند و تحمل کنند... تا خداوند به آنها نمره ی قبولی در این امتحان الهی را بدهند و بخاطر زجری که والدین این بچه ها در این دنیا کشیده اند، در آخرت، برایشان جایگاه های خوب و عالی در نظر بگیرد!

من میخوام که این نگاه رو‌ کنار بگذاریم، و از منظر قرآن به «اوتیسم» نگاه کنیم:

یکی بود، یکی نبود.

چند میلیون صهیونیست توی دنیا بودن که بعد از بارها شکست در برابر جبهه ی خداپرست ها، یه راه تازه پیدا کردند برای حکومت بر هفت میلیارد مردم زمین.

اونا تکنولوژی رو از دانشمندان، دزدیدند، و با ابزار جدید، شروع کردند به ماشینی کردن همه چیز، و با همین ماشین ها هم مردم رو به بردگی کشیدند. محیط زیست را به فنا دادند، جنگلها را نابود کردند، خانواده ها را از بین بردند، برای تسلط بر سرزمینها و غارت آنها، در بین مردم جنگ راه انداختند، بومی های هر سرزمینی را نسل کشی کردند، اعتیاد و فحشا را در بین مردم گسترش دادند تا مردم ضعیف شوند و نتوانند در برابرشان بایستند. انپاع بیماری ها را ایجاد کردند تا دارو ها و خدمات درمانی به مردم بفروشند و پول مردم را بقاپند... اونها در مهد کودک ها و مدارس و دانشگاهها هدف نهایی را برای هر انسان، پیچ و مهره شدن در نظر گرفتند برای کارخانه مدرنیته. اونها حتی زنها و مادرها رو به کار بیرون و خدمت به ماشینها تشویق کردند.

گفتند نگران بزرگ کردن بچه ها نباشید، آنها را مثل جوجه ماشینی میتوان توسط ماشین ها بزرگ کرد، درست است که مادران، شاغلند یا مدام در بازارها به دنبال آخرین مد لباس و مبلمان، اما بچه ها می توانند بجای توجه و محبت خانواده و فامیل و پرسه زدن آزادانه در طبیعت، برای سرگرمیشان از تلوزیون و انواع اسباب بازی های دیجیتالی و لپتاپ و گوشی هوشمند استفاده کنند...

اما مگر می شود بچه انسان را مانند جوجه، با ماشین و روبوت ها بزرگ کرد؟

«اوتیسم» کم کم هویدا شد. بچه هایی که قادر به انجام هیچ کاری نبودند بجز لم دادن در مقابل تلوزیون و زل زدن به صفحه آن!

مردم داشتند به خود می آمدند. اما حرکتی جدی در مقابله با این ظلم ها نمی کردند، بیشتر مردم، اعتقادات مذهبی آباء و اجدادی را رها کرده، مسحور زرق و برق دنیای مدرن شده بودند و بی اختیار با هر جریانی همراه می شدند و افتخار هم میکردند که مدرن و طرفدار علم هستند‌.

عده ای هم که هنوز بر اعتقادشان مانده بودند، عملا تسلیم بودند و غیر از دعا، کاری برای تغییر این روال ظالمانه انجام نمی دادند.

تا اینکه خداوند اراده کرد، سرنوشت این مردم را تغییر بدهد، اما بدست خودشان.

پس به ظالم ها اجازه داد توحش را به آخرین حد برسانند...

آنها به اسم دفاع از حقوق انسانی مادران کودکان اوتیستیک، غدغن کردند که دیگر کسی حرف از تربیت و پرورش ماشینی و منشأ روحی روانی بیاورد برای «اوتیسم»

دستور دادند به دانشگاهها که تحقیقاتی انجام دهند که نتیجه اش این باشد: «منشاء اوتیسم، جسمی و احتمالا ژنتیکی هست و هیچ ربطی به تربیت ماشینی ندارد و این اختلال غیر قابل درمان است. اما با بکار گیری انواع درمانگری ها (کار، گفتار، و رفتار درمانی) و استعمال همزمان انواع قرص های هورمونی و شیمیایی، میتوان این کودکان فاقد درک و شعور را تا حدودی رام کرد که بتوانند کارهای شخصی شان را مستقلا انجام دهند و سربار خانواده ها نباشند».

این شد که هزاران هزار موسسه اوتیسم در دنیا ایجاد شد. و بزودی تبدیل شدند به شکنجه گاههایی که کودکان نوپا را از گرمای آغوش مادر و خانواده بزور جدا کرده، با انواع خشونتهای رفتاری و کلامی، وادارشان میکردند که کلماتی را طوطی‌وار بگویند، یا کارهایی را روبوت وار انجام دهند. و وقتی مادر های پریشان، در برابر التماسها و جیغ و فریادهای کودک سه چهار ساله شان بی تاب میشدند، و میخواستند مانع اعمال این شکنجه ها شوند، پاسخ میگرفتند که کودک تو هیچ فهمی ندارد، او درد را نمیفهمد، خرفهای تحقیرآمیز ما را نمیفهمد، برو‌ کنار و بگذار بچه ات را رام کنیم... و وقتی کودک در برابر اینهمه ظلم بی تاب میشد و جیغ و ناله سر میداد با انواع آمپول و قرص و شربت شیمیایی مغزش را سر میکردند تا خمار شود و نتواند مقاومت کند!

اینطور شد که شکنجه کردن کودکان دو، سه، چهار...هفت...ده...پانزده ساله شد مقر درآمد هنگف برای بعضی ها.

این همان «بلاء من ربکم عظیم» نیست آیا؟

3⃣

آیا خداوند ما را با اوتیسم فرزندانمان امتحان کرده تا مدتی بی هدف رنج بکشیم و بعد از مرگ پاداش بگیریم؟


یا اینکه خداوند اجازه داده دشمنانش بی رحمی را به اعلا درجه برسانند، و این شده «بلاء من ربکم عظیم»، بلکه خون ما بجوش بیاید و خود را برای قیام آماده کنیم، کاری کنیم؟ ولو در حد روشنگری... تا به خداوند نشان دهیم که از ظلم، خسته ایم. و آماده ی قیام هستیم؟


4⃣

پس اینهمه میرن بهشت چی هستن؟ قبول شدند در امتحان، با وجود همه یرکاستی های بشر، اما امتحان الهی هم متناسب با توانایی های هر فرد هست، نه بیشتر.

این «که چی» کردن، مال این دنیاست، وگرنه بهشت اینقدر خوبه (به قول خودت ما درکش رو نداریم) که دیگه ان شاء الله پامون به لب دروازه اش هم برسه، «که چی» کلا از یادمون میره