یه مدتی ک وسواس فکری داشتم انقد خودمو زدم ب بیخیالی تقریبا بهتر شدم چند وقت پیش افسردگی شدید داشتم ک نرفتم زیر نظر دکتر قرص بخورم خودم ب مرور حال روحیم خوب کردم اما الان ی علاعمایی دارم ک واقعا خستم و از وقتی تو پریودی مودی شدم تا به الان رو همون مودمم خیلی حالم بده از دختری ک صدا خندش تا تو کوچه میرفت تبدیل شدم ب دختری ک منزوی شده و همش گریه میکنه واقعا حال روحیم بده همش ب مردن فکر میکنم کفن و قبر میاد جلو چشمم انگار کل زندگیم شده فکر مردن ب هیچی فکر نمی‌کنم همش با خودم میگم این زندگی یعنی چی انگار به یه بچه کوچیک زمان بدی بگی تو این اتاق با اسباب بازیا بازی کن تا بیایم دنبالت و اون بچه نمیدونه تا چ تایمی بازی کنه و کی اصلا قراره بیان دنبالش دقیقا ماهم تو این زندگی همینیم مشخص نیس تا کی زنده ایم و کی قراره بمیریم حقیقتش خسته شدم دیگه دوس دارم هرجور شده این وضع تموم شه دوس دارم ی دختر شاد و بیخیال وسرخوشی باشم ک هیچی براش مهم نیس اما فکرام نمیذاره ممنون میشم کمکم کنین😔
کدوم روانشناسی میاد نی نی سایت آخه
تقریبا تایپکتو خوندم ولی روانشناس نیستم،ببین واقعا هر حرفی بزنم کلیشه ای شده ولی الان همه همینن بخدا ۹۰ درصد ایران افسرده و بی هدف داریم ادامه میدیم،یه کاری بگم میکنی؟آزاد شو رها کن و اهمیت نده سخته ولی به مرور میشه.....اونکاریم که میخواستم بگم اینه که حتما انیمیشن روح و سریال بازی مرگ رو ببین،سریالش تو تلگرام هست،اینجور چیزا مفهوم زندگی رو بهت میرسونه،میدونم دست خودت نیست چون خودم خیلی اورتینک ميکنم و وسواس فکری شدید دارم،یه سرگرمی شروع کن خودم کیدراما میبینم پرونده جنایی گوش میدم سعی میکنم معمولی زندگی کنم،چندسالته؟
هرچیزی ک راجب مردنه حالمو بد میکنه میگم برم اینستا ی کم حالم بهتر شه تو اکسپلور همش سانحه تصادف همش مرگ و میر دیگه خسته شدم من قبلا خیلی سر خوش بودم ولی ی مدته انگار از مردن از خدا میترسم دوس دارم حقایقو بفهمم همه ی اطرافیانم با ی امیدی زندگی میکنن اما منه بیچاره دلم واسه خودم میسوزه ک تو این سن همچین شدم و کارم ب این روز افتاده سنمم ۲۰ سالمه
یه دلیلی داره ها یه چیزی شده اینجوری شدی،پس اصن سمت پرونده جنایی نرو😂مردن ترس نداره واقعا صرفا چون ناشناخته هس میترسی،آره اینستا بدتر میرینه تو حال آدم،ببین من واقعا زندگیم با سریالای کره ای بهتر شد با سریالای خوب شروع کن،من همیشه حالم خیلی بد بود استرس داشتم الانم اینجوریم،یه هفته پیش یک ساعت زانو زدم سجده کردم التماس خدا کردم آرامش به دلم بیاره ازش طلب بخشش کردم اینقدر گریه کردم تنم میلرزید ولی خب ازون روز کمتر استرس میکشم،تو به پوچی رسیدی باورهاتو قوی کنی حالت بهتر میشه،ما که اول آخر میمیریم پس بیا خوشحال بمیریم
تو روح داری جزی از نور خدایی چرا باید از خالقت بترسی؟
