۲۳ سالمه مجردم کنکور قبول نشدم
خونه ای ک الان نشستیم برا خودمونه اما کاش من یه روز خوش توش داشتم
بابام شغلش ی شهر دیگه ست یه سوییت خیلی کوچیک اونجا کرایه کرده برا روزایی ک دیر موقعست و نمیتونه برگرده تا شبو اونجا بخوابه
خیلی اینجا تحت فشارم هر دعوایی اخرش برمیگرده به من هرچیزی اخرش سرکوفتش میرسه به من مامانم خیلی ادم سمی ای هست ایقدر دوسال پیش بخاطر قبول نشدنم تحت فشارم گزاشت ک تحت نظر روانپزشک روزی ۸ قرص مصرف میکردم همیشه تو خونمون دعوا و غر غر هست بقدری ک دوست دارم خودمو بکشم
الان باز اذیتا به حدی رسیده ک باز فکر میکنم باید قرص مصرف کنم چون بشدت حالم بده
بابام کمتر اذیتم میکنه فقط وقتی ک بحثا زیاده و تقصیر خودمه سرکوفتشو میزنه ولی مامانم جرعت ندارم که از تاقم بیرون برم
استرس اجتماعی گرفتم و صبحا ک بیدار میشم از استرس بحث و دعوا تا چندین ساعت لرزش بدن دارم
دلم میخواد بخونم قبول شم ولی با این وضع خونه نمیتونم اینجا
از طرفی اگه برم تو اون خونه اول برا اینکه موفق شم برم باید تقریبا ۱ هفته دعوا کنم و گریه و جر و بحث تا موفق شم جدا شم
از طرف دیگه اگه برم و حتی بخونم و قبول نشم غر غرا و اذیتا به حدکثر میرسه
میخوام برم و هیچکدوم از خانوادم همرام نیان اگه بخوام برم فورن میگن خب برو خواهر بزرگتم بیاد در صورتی من از اون هم دل خوشی ندارم وقتی همه شون رو میبینم حالم بد میشه واقعا ب تنهایی نیاز دارم تازه بیشتر شبا هم بابام اونجا میمونه ولی اگه بخوام برم باز خواهرمو میکنن وبال گردنم
من به نی نی سایتیا خیلییی اعتماد دارم اندازه چشمام تاحالا راهنمایی بد نکردن ...تورو خدا راهنماییم کنید چیکار کنم کمکم کنید یه عمر دعاگوی خودتون و بچه هاتون هستم اگه موفق شم از این خانواده سمی جدا شم
خرج و خوراکمم بابام یه نون خشکم برام بخره راضیم و مشکلی از اون بابت نیست فقط میخوام زندگیمو روبه راه کنم
