ی چیزی بگم بهت
منم عاشق ی پسری شده بودم تو سن ۱۷ سالگی
اوایلش هیچی کار نمیکردم و فقط شب و روز بهش فکر میکردم بعدش کم کم بهش پیام دادم البته به صورت ناشناس حدود یک سال همینجوری ناشناس پیام میدادم که دوست دارم من تو رو ، آهنگ واسش میفرستادم و این چیزا هر بارم هی دیلیت میزدم بعد از اینکه پیامش میدادم
بعد از ی سال دوستم بهش پیام داد که اونی که بهت به صورت ناشناس پیامت میده فلانیِ ( خودم به دوستم گفتم این کارو بکن )
و بعدش باز خودم بهش پیام دادم و ی حرفایی زد که انگار منو نمیخواست
منم بیخیالش شدم و بعد از اون فقط روز مرد بهش تبریک گفتم دیگه تمام
تا اینکه بعد از چند ماه خودش پیام داد و بعد از ی سال دوستی الان ی ساله که با هم ازدواج کردیم و من همش میگم کاش دستم میشکست و پیامش نمیدادم چون هر سری تو دعوا ها همش میزنم تو سرم میگه تو افتاده بودی دنبال من و این حرفا
اما حتی ی ذره هم پشیمون نیستم چون درست ترین کارو کردم تو اون تایم زندگیم چون خیلی دوسش داشتم چون میکردم براش اونم الان منو خیلی دوست داره اما وقتایی که دعوامون میشه همش هی میگه
بهت پیشنهاد میکنم بهش پیام نده یا دوست داشتنتُ اول تو ابراز نکن
اما همش تیپ بزن جلو چشمش باش و خیلی زیرزیرکی واسش عشوه بیا و خیلی ملایم و آروم باش
تا میتونی جلو چشمش باش