قبل تر ذوق داشتم خودم بتونم همه زندگیمو جوری ک خودم دوس دارم بسازم و زندگی کنم
ولی الان فک میکنم زندگی لحظه ایه که مامان چاییو خوراکی میاره دور هم جمع میشیم فیلم ببینیم...بغض نمیزاره بنویسم..انساس بدم بخاطر اینه که نمیدونم چی درسته چی غلط
منم دلم یه حالی شد برات نکن لاقل صبر کن شاید اونیکه مورد نظرته پیداشد ازدواج کردی اونوقت مستقل شدنت واقعیه اخه چرا شبانه روز تنهاباشی روحیت بهم میریزه مگه اینکه افسردگی داشته باشی یه حدیثم داریم که میگه تنها خوابیدن دایمی جنون میاره البته نمیدونم ازکیه فقط تو ذهنم مونده بود
من تجربه کردم دوران کرونا چون پرستار بودم خونه ی جدا گرفتم و وحشتناکه یه تنهایی عجیبی ی احساس غم بدی میاد سراغت برای من اینجوری بود حتی از شدت غم شبا چند بار از خواب بیدار میشدم تازه چند شب اول و ک کلا میترسیدم بخوابم تنظیم خواب و غذام و همه چی بهم ریخت افسردگی گرفتم حتی کارمم ول کردم
ولی بستگی ب خود طرفم داره
من دانشگاه شهر غریب خوابگاه بودم احساس میکردم د حق مامانم طلم کردم اخه چه گناهی کرده ۲۶سال لحطه به لحطه بزرگ شدنتو دیده و پیشش بودی حالا تنهاشون بداری فقط نرو
اگه خانواده خوب داری. پدر و مادر خوب داری آرامش داری زندگیتون خوبه نه برا چی جدا بشی؟ کنار هم لذت از زندگی ببریدولی اگه خونه پدرت آرامش نداری و مدام جنگ و دعوا ست و استرس و اضطراب جدا شو برو به آرامش برس
بستگی به روحیت داره من که اصلا شب تنها نمیتونم بخوابم واقعا سخته برام الان که ازدواج کردم دلم خیلی برا خونمون تنگ میشه هرچند زود زود سرمیزنم
سلام شما چه شغلی دارید
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
