با اقایی ازدواج میکنید ک ی بچه دارهِ

خیلیا اصلا قدرت تشخیص و شناسایی روحیات خودشون رو ندارن که آقا من با چه سختی هایی قراره روبرو بشم این همسر با چه ذهنیتی مادری کردن من رو میبینه دست من برای تربیت این بچه چقدر بازه دخالت اطرافیان برای تربیت بچه چطوری باید مدیریت بشه همینطوری یه تصمیم آبکی و ورود به زندگی نتیجه ش میشه نامادری اوا 

 از طرفی یه مسأله مهم دیگه هم هست خیلیا اصلا آموزش لازم برای تربیت بچه خودشون هم نمیبینن اصلا در مدار درکشون قرار نمیگیره که بچه با دفترچه راهنما دنیا نمیاد باید آموزش ببینی تا بتونی درست برخورد کنی و هیچ کس ژنتیکی تربیت اصولی بلد نیست اینجور والدین چه نامادری چه مادر ، چه ناپدری چه پدر وقتی با سختی تربیتی بچه روبرو میشن کلی آسیب بهش میزنن فقط این وسط والد بیولوژیکی کنار این آسیب ، محبت هم دارن به بچه عذاب وجدان هم میکشن که چرا دارم با بچه بد برخورد میکنم

 حالا اگر بچه مال کسی دیگه باشه این قسمت عذاب وجدانه حذف میشه محبته هم کمرنگ میشه چون به مرور همه چالش های تربیتی بچه رو به جای اینکه به خودشون ربط بدن به عوامل بیرونی ربط میدن و چون یکی دیگه مقصر باشه همه چیز آسون تر میشه دیگه کلا وا میدن 

میشه بگی کدوم شهری؟ حداقل اشاره کن کدوم ناحیه 

کنجکاوم بدونم

این موردم دیدم زنو شوهر جفتشون کارمند بودن جفتشونم از ازدواج قبلشون بچه داشتن ولی زن همه امکاناتی برادخترخودش فراهم کرد حتی خونع ساخت داد بهشون بدون اینک شوهرش بفهمه ولی دختر همسرش طلاق گرف ی ریال از حقوق باباش اجازه میداده ب دخترش برسع

اون دیگه از بی عرضه بودن مرده میاد وگرنه پدری که بچشو بخواد کل دنیام مانع بشن بازم کار خودشو میکنه

من اینقدر نامادری و ناپدری خوب دیدم که از پدر مادر بیولوژیک بهترن برای اون بچه ها. متاسفانه خیلی جاها فرهنگ غلط دارن.

فک میکنی

درشرایطش قرار بگیری میفهمی خیلی سخته

ماها گاهی حوصله بچه ی خودمونو نداریم

دیگه فک کن بشه بچه ی یکی دیگه

که نتونی بهش از گل نازک تر بگی

تازه حامیش ، اول بابای اونه ، بعد شوهر تو

همه ی اینا رو هم تلنبار میشه ، میشه عقده و کینه

واقعا درک نمیکنم اینا که میان از بچه همسرشون مینالن و شکایت میکنن

یکی نیست بگه تو که میتونستی طرف بچه داره باید فکر همه جاش رو میکردی .. چرا بیخود زندگی رو به کام اون بچه تلخ میکنی

همینجا یکی بود میگفت دختر شوهرم بهم محبت میکنه منو دوست داره ولی من ازش متنفرم  دلم نمیخواد شوهرم بغلش کنه

نمیخوام پولاشو حروم اون کنه 

جالب اینه خیلی ها حمایت کردن

 خودتون چندتا بچه این ؟ ب جز ناتنی ها

منم برام فرقی نداره البته اگه زیر ۲ سال باشه قبول میکنم ، چون دوست دارم به روش خودم تربیت بشه 

بعضیا ذاتا رسالتشون مادری کردن برای بقیه ست  ، اینا برای همه خوی مادری کردن دارن دلسوز بقیه ن فلانی اذیت نشه بهمانی گشنه نمونه فلانی مریضه فلان کار رو کنم براش ، کلا آماده ن به بقیه کمک کنن خیرخواهی اولویت اولشونه بله اینطور آدما میتونن البته این به این معنی نیست که این یه ویژگی عالی باشه من به شخصه همچین شخصیتی نمی‌خوام داشته باشم‌ چون به نظرم حد وسط نیست 

و معمولا اینطور افراد که هم و غم شون دیگران هستن برای دستاورد های خودشون برنامه ای ندارن نهایتا همه دستاورد هاشون منتهی میشه به بچه ها ، ولی برای کسی که قراره توی این موقعیت قرار بگیره که نامادری یه بچه دیگه بشه لازمه که توی این زمینه تقویت کنه خودشو