توی تاپیکی در پست بعد می گذارم یه سری دوستان مسایلشون رو نوشتند و من براشون پاسخ نوشتم. ممنون می شم اگربهم بازخورد بدن که خوب بود یا نه؟
بقیه ی شما هم اگر سوالی در ادامه ی همون تاپیک برام بنویسید (اینجا نه). من شاید طول بکشه ولی بهتون جواب می دم. خواهش می کنم اطلاعات کامل و مفصل با رعایت مسایل ایمنی آنلاین بنویسید. اینطوری فرض کنید که جواب من به اندازه ی سوال شماست. دو خط بنویسید جواب دو خطی کلی می شه داد که واقعا به درد خور نیست. سن و شرایط خانوادگی و تحصیلات و میزان تنش توی خانواده اطلاعات مهمی هستند که برای سوالات خانوادگی مهم هستند.
در مورد بچه ها باید روند رشد و خواهر و برادر و روند یادگیری و بازی با همسالان رو بگید. در موارد تحصیلی باید پیشینه تحصیلی و جریان و برنامه های روز و شرایط خانوادگی رو مطرح کنید. و گرنه جوابم به دردتون نمی خوره.
میتونم منم درخواست بدم
کمکم کنید؟
نمی دونم چه طور لینک تاپیک رو بگذارم؟ می گه مجوز گذاشتن لینک ندارید.
میشه بهت درخواست بدم؟
میشه کمکم کنید
چیکارکنم بچم نترسه یکی کتکش میکنه بزنتش مثل ماست نگاه نکنه .از پسرای کوچکتر از خودشم کتک میخوره.میدونم کتک کار بدیع ولی اینجا بچه هاشون اگه یکم ضعیف باشی می‌خورنت .می‌ترسه مثلا مامان وبابای اون طرف دعواش کنن میگم نه دعوا نمیکنن بزن. دیگه مسخره اینو اون شدیم که پسرم بی عرضه س.
نمیخام یه روز رفت مدرسه باج بده از ترسش
چکار کنم شکاک نباشم؟
توی لیست تاپیکام تاپیکی که دو بهمن ایجاد کردم رو ببین. اونجا بنویس. لطفا اطلاعات بیشتر بده. ارتباط بچه در زمینه های دیگه با بچه های هم سنش چه طوره؟ چند سالشه؟ خواهر و برادر؟ چه قدر دعوا می کنه؟ توی چه محیطی هست؟ کوچه؟ مدرسه... زیاد توضیح بدید با اطلاعات کم نمی تونم کمک کنم.
توی لیست تاپیکام تاپیکی که دو بهمن ایجاد کردم رو ببین. اونجا بنویس.
بعد من این همه توضیح دادم اطلاعات درست بدید.. شما باز یه سوال سه کلمه ای نوشتی. سوال سه کلمه ای جوابش هم سه کلمه ای هست.
اگر واقعا کمک می خواهی سن رو بگو.. رو چه مواردی شکاکی رو بگو.. حالات کلی روانی رو بگو. تحصیلات و تمرکز و استرس و افسردگی و خواب و .. همه این حالاتت رو توضیح بده. شرایط خانوادگی رو بگو... دو سه تا پاراگراف توضیحات لازمه تا من بفهمم شما از چی حرف می زنی
من همونیم که گفتم پشت کنکوریم و ۲۰ سالمه راستش من نه میتونم برم پیش مشاور نه هیچی
رشتم تجربیه و خانواده ی خوبی دارم و سه ساله کنکور دارم میدم و امسال سومین سالمه
هیچکسی هم نیست کمکم کنه جز خودم
گفتم تا الان چیزی نخوندم و فقط همین ۲ ماه و وقت دارم خودمو بکشم بالا من تو گذشته گیر کردم سال بعد هم نمیتونم دیگه کنکور بدم به دلایلی و این آخرین فرصتمه
اما نمیدونم چجوری بلند شم و حداقل از این فرصت کوتاهم استفاده کنم
نا امیدم
چیکار کنم بلند شم
بارها به خودم گفتم خدا بخشنده هستش و میبخشه تورو
درسته تنبلی کردی و گم کاری اما اگه واقعا همین چند ماه رو هم تلاش کنی نتیجه میگیری
تو بنده ی خدایی تو بنده ی قدرتمندترین فرد در تمام جهانی مطمئنا از پسش بر میای اما بازم تو مرداب درون خودم فرو رفتم
اینجوری بگم هییییییچکس نمیتونه کمکم کنه نه خانواده نه دوست نه آشنا نه مشاور نه چیزه دیگه ای
تنها کمک کننده خودمم و خدا
میخوام تلاش کنم اما حوصلشو ندارم و حالشو ندارم
مثلا میگم تو تلاش تو کن حداقل بعدا مدیون خودت نشی بعد میگم خب اون چند ماه قبل و که تلاش نکردم و چجوری جبران کنم
احساس گناه و عذاب وجدان دارم😔
