روزای خوب و بد زیادی با شوهرم داشتم اما همیشه بهم ثابت کرده الویت اولش نیستم همیشه بهم نا خواسته آسیب زده و واقعا خسته شدم بعد 4 سال خیلی کم آوردم دلم میخواد حداقل یکماه تنها باشم نه ببینمش نه برم خونه خانوادم چون اونا اصلا درک ندارن واقعا خیلی حس بدی دارم بهم میگه دوسم داره اما به خاطر خانوادش خوشی هامون رو خراب میکنه دیگع نمیتونم باورش کنم
سخت نگیر همه مردها همینن
ی پسر که هیچ وقت قرار نیست بره خونشون
آره چند بار بهش فکر کردم
اینم بگم خسیس یا بد دل نیست ولی با اینکه 30 سالشه به خانوادش خیلی وابسته هست و بدترین چیزش اینه طبقه خونه جهنمی اونا زندگی می‌کنیم
سلام عزیزم ما هم زیاد دعوا داشتیم سر این جور مسائل اما با یه مشاور کاربلد نیمی از مشکل حل شد، بهش فهموند تو الان خودت با همسرت و بچت یه خانواده ای و اونا جزو خانواده تو نیستن، الان بهتر شده با اونام رفت و آمد داریم بدون درگیری اگه تهرانی شمارشو بدم
عزیزم مقصر نیست شما هم با سیاست باش، باهاش دعوا نکن، پشت خانوادش بد نگو اتفاقا جلو چشمش با اونا خوب باش بزار تو نگاهش آدم بده اونا باشن خودش کم کم فاصله میگیره، اگرم چیزی گفتن بگو فلان چیزو گفتن من ناراحت شدم ادامه نده باید صبور باشی، به نیت همسرت و خانوادش روزی 80بار الحسیب بگو و 100مرتبه یاودود بگو آروم میشن و دهنشون بسته میشه عالیه هر روز بگو عالیه محبت هم میاره، چله سوره مزمل خیلی خوبه برای محبت
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
23 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز