همیشه یادمون می‌ره که ما مهم‌ترین موجود توی زندگی خودمون هستیم و وقتی یادمون می‌ره، به هرکس و هرچیزی اجاره می‌دیم که ارامش و شادی رو ازمون بگیره.
از خودمون و سلامتی و زیباییمون می‌زنیم تا پول پس‌انداز کنیم و توی زندگی مشترک جلو بیوفتیم و بعدش در "برخی" از موارد می‌نالیم که چرا خیانت دیدیم.
خیانت هیچ توجیهی نداره و همیشه فرد خائن مقصره.
ولی تو خودت هم خائنی، خیانت کردی در حق خودت، از خودت مراقبت نکردی و خودت رو فراموش کردی و همه‌چیز و همه‌کس رو اولویت دادی بجز خودت رو.
یادمون رفته ما هم انسانیم و نیاز به استراحت داریم پس چندین‌برابر انرژیمون رو می‌ذاریم برای اطرافیانمون که در آسایش باشن و خیلی زود هزارتا مشکل سراغ خودمون می‌آد. و بعدشم ناراحتیم که چرا فرزند و پدر و مادر و همسرمون "قدر" خودمون و کارهایی که کردیم رو نمی‌دونن.
تا زمانی که خودت قدر خودت رو ندونی، دیگران هم نمی‌دونن.
تا زمانی که خودت برای خودت مهم نباشی، برای دیگران هم مهم نیستی.
تا زمانی که دیگران رو اولویت قرار بدی، دیگران هم بقیه رو اولویت قرار می‌دن.
تو لیاقت عشق، خودمراقبتی، دوست‌داشته‌شدن، استراحت کردن، شاد بودن، در رفاه زندگی کردن و همه چیطای زیبای دنیا رو داری فقط خودت از خودت دریغش کردی.
در حق خودت خیانت نکن چون خانت هیچ توجیهی نداره. نمی‌تونی توجیه کنی که من اگر الان به خودم برسم پس فرزندم چی می‌شه؟ پس پدر و مادرم چی؟ پس همسرم چی؟ پس همسایه و دخترخاله‌ی شوهرعمه‌م چی؟
با اینکه تو خودت خودت رو دوست داشته‌باشی هیچ اتفاقی برای هیچ‌کسی نمیوفته، چه بسا با دوست داشتن خودت، رابطه‌ی بهتری با اطرافیانت می‌تونی داشته‌باشی، رابطه‌ی سالم‌تری که هم تو سود ببری هم دیگران.
