سلام
دوتا پسر دارم شکر خدا زندگیه نرمالی دارم همسرم خوبه در کل از زندگی راضی هستم ولی....
همش یه غم یه دل آشوبی دارم که در آینده تنها میشم چون دختر ندارم
همین حس بد باعث شده از موقعیتم لذت نبرم صبح که بیدار میشم تا شب این افکار ولم نمیکنن بخدا خسته شدم
اصلا تنها میشم؟
یه افسردگی درونم شکل گرفته که روحمو داره میخوره
یعنی این موضوع شده فکر و ذکرم
هر وقت یکیو میبینم که دوتا پسر داره ازش سوال میکنم ناراحت نیست از این موضوع اصلا براشون عادیه احساسات منو ندارن