در “نقاشی هایم” تنهاییم را پنهان می کنم. . .
در “دلم” دلتنگی ام را. . .
در “سکوتم” حرف های نگفته ام را.
در “لبخندم” غصه هایم را دل من
چه خردساااااال است !!!
ساده می نگرد !!!
ساده می خندد !!!
ساده می پوشد !!!
دل من. . . از تبار دیوارهای کاهگلی است!!!
ساده می افتد !!!
ساده می شکند !!!
ساده می میرد !!!
و دل من چقدر گرفته است
