از زمانیکه با پسره دوست شدم وحشت دارم
وحشت از وابستگی از اینکه قلبم بشکنه از تک تک کارایی که میکنیم
بشدددت وحشت دارم از خیانت کردن
ادم درونگرایی بودم و حالمم با تنهاییم خوب بود خیلی یهو اومد تو زندگیم
تمام وجودم اضطرابه و اصلا نمیتونم لذت ببرم از حس بینمون
هی میخوام بهم بزنم و اینقد تکرارش میکنم که بهش واقعا بی حس میشم
قصدمون جدیه و مامانمم در جریانه و با پسره حرف زده
منم ۲۳ سالمه
بیاین بگین چکار کنم دنیاتون چطوریه
حق داری
خب اگه مرد خوبی باشه خیلی عالیه
از مجردی خیلی خیلی خیلی بهتره
قصدش جدیه بیاد خواستگاری
الکی عمرت رو پای دوستی که اول و اخرش گناهه، حروم نکن.
عزیزم شما باید با یه روانشناس صحبت کنید بخاطر اظطراب و ترس از جدایی که دارید.
رابطه خوب زمانیه که توش آرامش داشته باشی نه که همش استرس باشه.
اگه ادم درست انتخاب کرده باشی زندگی خیلیم قشنگ میشه
ازدواجی که عاقلانه باشه فرهنگ مذهب و سطح مالی وشرایط خانوادگی مشابه باشه بد نیست
امکان نداره خیانت نبینی
اگرم ندیدی بدون پسره زرنگ بوده نذاشته بفهمی
غیر از این ممکن نیست
در درجه اول مهمه اینه که چطور آدمی رو برای زندگیت انتخاب میکنی
و مهمه که حتما با مشاوره انتخاب کنید همو
و همینطور باید یه سری مطالب رو بخونی و بدونی
زندگی متاهلی خیلیییی خوبه عالیه
فقط به انتخابت دقت کن بعدا پشیمون نشی
اگر دوحیه قوی نداری بکش عقب.
ازدکاج خوب هم ک کنی پر از اختلاف نظر تعارض چالشه
و نیاز به روحیه سالم و نرمال و بلوغ داره تا بتونی بدون شکسته شدن ازشون عبور کنی و زندگیتو بسازی.
رابطه رو باید تو بسازی خودش از اول خوب و عالی نخواهد بود .
درکلیت ماجرا خیلی دل شکستن هست ناامیدی هست ولی خیلیم لذت هست ،عشق هست،خوش گذرونی هست،یه وقتا هست ک فک میکنی خوشبخترین ادمی هستی ک توی دنیایی،یه ادم احتمالا امنو داری ک امیدته برای ادامه زندگی.
هرچند ب عنوان ی درونگرا خودم حس میکنم ادم ازدواج نبودم خسته میشم گاها
