تو خونه خیلی خسته میشم خودش بعد سر کارش انگار حوصله جایی رفتنو نداره از یه طرفم انگار عشق خونه موندنه، خیلی کم پیش میاد بیرون بریم، از چند ساله تهرانم خیلی دوست دارم بیشتر جاهاشو بگردم، نمیدونم چه کنم سلیقه هامون باهم متفاوته درک نمیکنه، چندین بارم بهش گفتم یبار بعدش بیرون می‌برتم دوباره یادش میره، از حرفاش فهمیدم از زنایی خوشش میاد که خونین، با دوستامم اصلا نمیزاره هیچ جا برم حساسه،موندم چیکار کنم
با ماشین بعد از کارش برین دور دور
من منتظر میمونم با خودش فقط میریم بیرون
اگه میتونی شرایطی فراهم کن گاهی تنهایی بری بیرون
میدونم تنهایی خیلی حال نمیده ولی بهتر از هبچیه
حتی شده برای خرید مثلا برو تنهایی بازار
اگه میتونی البته
نه خب بدون اجازه و نگفتن که نه... ماهم باشیم قاطی میکنیم بفهمیم شوهره بدون خبر رفته تفریح
حتما بهش بگو از قبل
از جاهای نزدیک شروع کن. مثلا دو روز در هفته برو تو پارک پیاده روی . ساعت رفت و آمدتم بهش بگو دقیق
بعد از یه مدت برو جاهای دیگه ولی بازم بهش بگو . خیالش از بابت سلامتی و امنیتت راحت باشه دیگه گیر نمیده
دقیقا مشکل منم هست هم بیرون نرفتن هم حساس بودن که هرروز بهش فکر میکنم حس زندانی بودن بهم دست داده کاری هم از دستم بر نمیاد
میدونی من چیزای دیگه دوست دارم دوست دارم برم برج میلاد دوست دارم چند ساعت برم پارک چه میدونم چند ساعتی بریم بازار بگردیم دوست دارم باهام باشه، البته تفاوت سنیمونم یکم زیاده شاید برا همونه درکم نمیتونه بکنه حس نمیکنه شاید نیاز دارم اصلا تفریح خاصی داشته باشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
