من حال روحیم داغونه داغون!
منی که همیشه نمرههام بالا بود احساس میکنم این بار معدل ترم اولم قراره بد شه. چند وقتیه اصلا حالم خوش نیست. دست و دلم به هیچ کاری نمیره. فقط میخوام گریه کنم.
از یه طرفم میترسم. اگه معدل و رتبم هدای نکرده زبونم لال، مثل سالهای قبل نشه چوون مدیر و معاون میشناسنم و همه ازم انتظار دارن، فکر کنم حتی اکه چیزیم نگن بهم و کلایه نکنن، با نکاهاشون اذیتم میکنن. همکلاسیامم با اینکه خوبن ولی شاید تو ذهناشون بگن فلانی ببینین چطور شده، همیشه رتبش اینطور بوده امسال فلان شده و ... .
خالم بده. جمعه یه بغض عجیبی تو گلوم بود داشت خفم میکرد. با اون وضعم کلی درس خوندم. طوری که به زور بغضمو قورت میدادم درس میخوندم. حتی وقت گریه هم نداشتم. اما کاهی از پس بغضم برنمیومدم و بغضم میترکید و گریه میکردم و با کریه ادامۀ درسامو میخوندم.