چهارسال عروسش بودمم..

چندبار قبل پیگیری گفتیم مطمئنی از تصمیمت

گفتیم همه باهامون قهرمیشن هااا

گفت نه برید من پشتتونم

رفتیم خیلی از کارارو قانونی پیش بردیمممم

ولییی وسط راه منصرف شد

گف نمیخوام

با اینکه  وکالت داشتیم هرچقد بحث کردیم گفت نه

شوهرم گف من بخاطر تو میگم که هم تو هم خودمون راخت بشیم الان ک نمیخوای وقتی تو پشتم نیستی همینم نمیخام و وکالتو پارع کرد... 

بماند تاقبل منصرف شدن دائم یه سریا میمودن زیرگوشش هی میخوندن بابا برا چیته 

چرا شکایت 

چرا وچرررا

خلاصه ماروانداخت وسط وخودش پا پس کشید و ما شدیم بده

شوهرم گف لااقل سهم پدریمونو بزار بفروشیم

گفت من اواره ام ولی داداشم راحت تو خونه بابام نشسته

گف بزار بفروشیم هرکدوم میتونیم سروسامون بگیریم

برگشت گف کسی غلط میکنه اسم خونه و پسر منو بیارع... 

وباز پشتمون شکست... 

خلاصه چندماهی تنش بود و کل خوبی واحترامارو از یادش رفته بود و این بین اطلاعاتم ب اطرافش میرسید 

تولدم بود و گفتم ب شوهرم این چندماه سرد بودیم من دعوت کنم کل تنش ازبین بره ن خونه خواستیم ن سهم

بزار خدا خودش قضاوت کنه

دعوت مردم وسه روز موند خونم و رفع شد خیلی از ناراحتیا

با اینکه مقصرنبودیم

و بعد یک ماه فوت شد والان چندسال میگذره

حالا تا چیزی میگیم هی اون بحثو میکوبن تو سرمون که تو مادرتون دعوا کردید و اون راضی نبوده وفلان

مگه کسی با مادرش بحث نمیکنه

چرا هی ب رو میزنن

ندیدن ک چقد بهش میرسیدیم

ندیدن ازخومون میکذشتیم وهولشو داشتیممم