نمیدونم چی شده که اینجوری شدم هیچ چیز خوشحالم نمیکنه
خیلی وقته از ته دل نخندیدم
همه چی برام کسل کننده شده
نه اینکع تلاش نکنما خیلی کار میکنم دانشجو هستم درس میخونم توی یه اداره هم مشغول به کارم و توی هردوشون موفقم ولی مثلا شوهرم برام طلا هم میخره برام عادیه ذوق نمیکنم
شاید واسه اینه که شوهرم و من رابطه عجیبی داریم،وقتایی خونس من۵ ساعتم باهاش حرف نزنم اونم صحبت نمیکنه.
نه دعوا میکنم نه کلا حرف میزنیم😐
الانم سر همین دعوامون شد ساکتیش خیلی باعث افسردگیم شده...
ببخشید فقط خواستم درد دل کنم...
منم کلا خنثی شدم نسبت به همه چیز
عزیزم اینا نشانه افسردگیه
منم همینم ولی مجردم دقیقا هیچی خوشحالم نمیکنه نمیدونم چم شده قبلنا اصلا اینطوری نبودم همش دنبال اینم ی کاری کنم که خوشحال بشم ولی هیچی خوشحالم نمیکنه
بخدا منم اینجوریم اصلا با شوهرمم میشینیم پیش هم هردو سرمون تو موبایله همش یوتیوب و کلیپای مسخره دیدن دوس دارم چایی درست کنیم باهم صحبتی داشته باشیم اما بی فایده اس ادم خودش باید خوشش بیاد صحبت کنه اون خیلی ساکته
همینم تاثیر گذاشته تو زندگیم خییییییلی سردم نسبت به همه چیز
منم همینم
البته کار و درسی هم ندارم ۲۰ سالمه مجردم
نسبت به ادما هم حس بی حسی دارم
هیچی دیگه برام مهم نیست
چون انگیزه ندارم قبلا انگیزه داشتم ک قبول بشم رشته ی خوبی الان دیگه دانشگاهم برام مهم نیس فقط دلم میخاد یه گوشه توی خودم مچاله بشم هیچی نمیخام از زندگی
حتی بهم بگن با فرد مورد علاقت ازدواج کن زندگیتونو خیلی قشنگ قراره بسازید بازم زیاد میلی ندارم احساس میکنم همین زنده بودن و کارای روزمره انجام دادن هم کار شاقیه که دارم میکنم
من بیخیال هر چی بشم بیخیال درس و کار نمیشم چون دیگه پولم نداشته باشه کلا خودمو مبکشم
چند سال دیگه بی پولی هم به مشکلاتت اضافه میشه پیشنهاد میکنم درستو نزار کنار به شغل و پول فکر کن به خودت تکیه کن
