نمیدونم کسی میخونه یا نه.. فقط می نویسم که اینجا بمونه..حس یه زندانی رو دارم. چون توی یه خانواده ضعیف و بی فکر به دنیا اومدم. چهره خوبی ندارم. وضعیت مالی مون هم خوب نیست. از خدا به شدت نا امیدم و دلگیرم. زندگیم عین شکنجه شده. پر از نرسیدن... حتی نمیتونم واجبات مو انجام بدم. از شدت اینکه دلسرد شدم از خدا.
اگه زندگیم خوب بود، دغدغه هام کم بود، الان ازدواج کرده بودم و بچه های خوب تربیت میکردم و به فکر کمک به دیگران و خوندن قرآن و کارای معنوی بودم..
حس میکنم عین یه برگ خشکیده توی باغ ام. هیچ تاثیری نداشتم
چرا منو آفریدی؟ فقط سرگرمی ... یا برای شکنجه دادن من؟ واقعا از شکستن دل من چه لذتی می بری خدایا ؟؟ خیلی دلم گرفته ازت. کاش منو نمی آفریدی.. خیلی دارم سختی میکشم.
