با اینکه با بچم ظهرش هم رفتم پارک یک ساعتی بیرون بودیم دلم گرفته. اصلا تنهایی دوست ندارم.دلگیره خونه سوت و کوره.چیکار کنم؟ هیچی برام جای صحبت حضوری رو نمیگیره. هر چقدر هم تلفنی با این و اون صحبت کنم آروم نمیشم. دلم میخاست یکی پیشم می بود
تی وی روشن کن
من هر روز همینم
تازه بیرونم نمیرم
برو کلاس از محیط خونه دور باش و با بیرون و اجتماع بیشتر ارتباط بگیر
کتاب بخون،فیلم ببین،با بچه ت کارتون ببین منکه عاشق این کارام
قرار نیست هر روز پیشش باشی یکمم با خودت خوش باش اخه برو ورزش برو کلاس برو آرایشگاه روتین پوستی انجام بده برو خرید برو مهمونی فیلم ببین غذای مورد علاقه تو درست کن
یه چی میگم ناراحت نشی ولی واسه راحتی و آرامش خاطر خودت وابستگیت رو ب شوهرت کمتر کن .
انقدرم دیگ وابسته خوب نیس من کلا شخصیتم جوریه ک ن ب شوهر ن ب مادر ن حتی ب بچه وابسته نمیشم
کلا هیچی وابسته ام نمیکنه.
خوشبحالت خواهر منم خیلی مستقله بهش غبطه میخورم. مدل من کلا وابسته هست. البته بعد ازدواج اینو فهمیدم.چون قبلش خیلی پر انرژی بودم همه جا تنهایی میرفتم. ولی الان با وجود این فسقل بچه خونه نشین شدم. اخلاقم عوض شده
دیگه رسیدگی داریم. بیشتر من همصحبت میخام.مثلا خونه سر و صدا باشه. دلم تنگ شده واسه وقتی که مجرد بودم از این اتاق صدای داداشم از اون ور صدای در که بابام اومده .خواهرم داره تو اتاقا راه میره مامانم آشپزی میکنه همه چی شلوغ همه کنار هم. کل خوشیم اینه جمعه ها میرم پیششون دور همیم. ولی خب کل هفته نیستم پیش هم .ماهی یکبار مثلا همه همو ببیینم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز