یزمان میرفتم ساده ترین من بودم همه با لباسای ان چنانی و.... برام مهم نبود حقیقتش با لباسلی اسپورت خونه رفته بودم یا دمبل های شیک و ... ورزش برام مهم تر بود اولاش خجالت میکشیدم فک میکردم مسخرم میکنن اما ب مرور فهمیدم اصلا ب من فکر نمیکنن . مدرسه هم همین بودم همه هر ماه ی نوع هودی و پالتو و ... زندگی رو زیاد سخت گرفتم . همه بهم امل میگفتن ک فقط برا درس هزینه میکنی و فلان . منم ب ی ورم گرفتم
تهش اونا بیشتر دانشگاهن با اینکه چند برابر درس برای لاک و غیره هزینه میکردن اونوقت من ک تو عمرم دو تا لاک داشتم و 10 نوع کتاب و اینا داشتم پشت کنکور موندم . هه قشنگ نیست ؟