دیشب یه چیزایی اتفاق افتاد که من به خودم گفتم دیگه غلط کنم حتی جواب سلام به سری آدما رو بدم.
چنتا از فامیلامون خیلی ادایی هستن. حرف و حدیثم زیاد درست میکنن. از زمانی که یادم میاد همش منتظر بودن یه اتفاق بدی واسمون بیوفته. هروقت شاد بودیم یا پیشرفتی میکردیم فاز میگرفتن. من یه مدته خداروشکر کارم خوب پیشرفت کرده، یه ویلای خوشگل به اندازه یه شب که مهمون دعوت کنیم رزرو کرده بودم .
((عکس ویلارو هم میزارم))
از زمانی که اومدن همش نگاه از بالا به پایین داشتن، هی میپرسیدن خودت رزرو کردی یا مال آشناتونه. (اگه مجبور نبودم دعوتشون نمیکردم.) دیشب به یکیشون گفتم لطفاً برو روی اون یکی مبل بشین اینجا میخوام عکس تکی بگیرم با سفره یلدا ، شروع کرد به فاز گرفتن😐 کلا دیگه جواب نداد.
منم هیچ حرفی دیگه باهاش نزدم. بعد رفتم دیدم کلی استوری تیکه دار گذاشته😐
بعد صبح زنگ زدن گفتن ما راحت نبودیم تو ویلا !!!
درحالی که کلی پست و استوری گذاشته بودن از اونجا.
به نظر خودم که دیگه لازم نمیبینم باهاشون در ارتباط باشم. دیشب واسه ادب و احترام دعوتشون کردم.
چرا یه سریا انقدر مشکل روانی دارن. چرا انقدر بدشون حال خوب یکی دیگه رو ببینن؟😐
