ما یه شهریم و خانواده همسرم یه شهر دیگه، ما شهر خودمون مستاجریم ولی خدا رو شکر هم جامون خوبه هم خونمون هم کار و درآمد مون، کار همسرم آزاده، بخاطر بیماری پدرشوهرم یک ماه در مغازمونو بستیم و اومدیم شهرستان پیش مادرشوهرم تا اینکه پدر همسرم از بیمارستان مرخص شد، یک ماه از کار و زندگی افتادیم، بعد از دوماه پدرشوهرم فوت کردن، الان 40 روز از فوتشون میگذره و ما فقط دوهفته خونمون بودیم و بخاطر شرایط روحی و کارای اداری مادرشوهرم باز اومدیم شهرستان... الان شوهرم میگه بیا با مادرم توو یه اتاق زندگی کنیم هم هواسمون بهش هست هم اینکه دیگه نمیخواد پول پیش و اجاره خونه بدیم، دوتامون هم میریم سرکار اینجوری با یه تیر دوتا نشون میزنیم، ولی من هرچقدر فکر میکنم نمیتونم خودمو قانع کنم که خونمو به اون بزرگی و قشنگی رو ول کنم و به خاطر اینکه اجاره خونه ندم توو یه اتاق زندگی کنم، شما جای من بودین چکار میکردین؟ ؟؟؟
اصلن اصلن اصلن
تا اخز عمرت مجبور میشی تو اون خونه بمونی
بدترین کارممکن
قطعا قبول نمیکردم با مادرش زندگی کنم میخوام راحت بگردم میخوام باهاش حرف بزنم میخوام مهمون دعوت کنم میخوام جایی برم اصن دوست ندارم کسی نظارت داشته باشه به کارام
نههه
من قبول نمیکردم
و حق شماست طوری که منطقی باشه قبول نکنید
بگید متوجه هستم مادرت رو دوست داری و احساس مسئولیت میکنی ولی سبک زندگی ام رو انقدر تغییر نمیدم
و بهشون بگو لطفا دلایل مالی نیار چون واقعا دلیل خوبی نیست
نه هرگز این کارو نمیکنم دیگه زندگی شخصی و حریم خصوصیت از بین میره
آدم باید پااااااک عقلشو از دست داده باشه که همچین کاری کنه
همسرتون تک فرزنده؟ ینی بجز شما کسی نیست که هواسشون بهشون باشه
اگه میخوای یه عمر عذاب بکشی بروووووووو
نه مگه دیونه ای. قبول نکنی
اگرم بخوای بری اونجا تو خونه جدا! ولی بنظرم اشتباهه
نکن
به هیچ‌عنوان قبول نکن
لطف الانت بعدا میشه وظیفه ت
زندگی و آرامشت بهو میریزه ، یعدا افسوس میخوری
