ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ کردم...
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑردم ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩم صاف و صادقند...
برای اینکه لذت بخشیدن رو به طعم تلخ انتقام ترجیح میدادم...
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ بودﻢ همیشه باید مهربون بود نه سنگدل ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﻮﻡ ﺍﻭﻥ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ به قیمت شعورم ﺧﻄﺎﯼ ﻃﺮﻓم ﺭﻭ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻢ ﻭ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩﻢ...
برای جریحه دار شدن احساساتم ...
برای اینکه بدجوری از خودم گذشتم تا دیگران رو داشته باشم ...
برای تموم حرف هایی که باید میزدم و نزدم...
برای تمام کارهایی که علیرغم میل باطنی ، فقط به صرف شاد کردن دل دیگران انجام دادم ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﻮﻡ " ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺁﺧﺮﻡ ﺑﻮﺩ "ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩمﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻢ...
آﺭﻩ ﯾﻪ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺨﻮﺩم بدﻫﮑﺎﺭﻢ !...
