واقعیتش چند سال پیش،سر موضوعاتی،پدرم خیییییییییییییییییلی دلمو شکوند،بد برخورد میکرد،ازش متنفرم شدم،الان ۸ ساله ازش متنفرم،خودشم اینو فهمیده،خیلی باهاش سرد برخورد میکنم حتی به روشم نگاه نمی‌کنم چون حالم ازش بهم میخوره
بعد الان مامانم اومده بهم میگه تو عاقبت بخیر نمیشی چون رفتارت با پدرت بده
میخوام بگم خدایا تو خودت شاهدی چقدر دلمو شکوند و اشکمو درآورد
حالا من مقصرم؟من نباید عاقبت بخیر بشم؟
اگر میدونستی روزی که پدر یا مادرتو خدایی نکرده ازدست بدی چه قدر احساس تنهایی و خفت و غم و ناراحتی بسراغت میاد متوجه میشدی هیچی هیچچچچچچچچچچچی تو دنیا ارزش کینه و قهر و دلخورررری رو نداره حتی اگه پدرت بزنه تو سرت یا بهت بدو بیراه بگه ته قلبش منتظر یک محبت توعه
قلبت از غریبه نشکسته از پدرت شکسته طبیعیه تو زندگی همه ما پیش میاد ولی بدون افکار پدر و مادرا با نسل ماها خیلی فرق داره اونا از زاویه دید خودشون فکر میکنن دارن درست رفتار میکنن ولی نیت دشمنی ندارن باید ماها که تحصیلکرده تر هستیم درک کنیم ببخشیم _اگر ادم از پدر مادرش دلش بشکنه میتونه ببخشه ولی فکر کن دراینده همسرت یا یک دوست و غریبه چنین کاری باهات بکنه اون بدتره _درهرحال اگر بدونی دنیا چقدر بی ارزشه چقدر زود تموم میشه از هیچکس ناراحتی بدل نمیگیری _تو که خدا نیستی همه میتونن خطا کنن ولی همون خداهم ۸ سال بندشو زجر نمیده که تو پدرتو از محبتت محروم کردی عزیزم
