هنوزم دوسش دارم ینی؟یا توهمه؟

من ۱۳ سالگی از یکی از پسرای فامیلمون خوشم اومد..دلیلشم این بود پسره یه دفعه ای بهم توجه نشون میداد..ب نسبت قبلا یه دفعه ای باهام بیشتر حرف میزد،سر ب سرم میزاشت..خلاصه اینکه عاشق شدم..این توجهاش حدودا ۱ سال طول کشید و بعد ی دفعه ای تموم شد..این پسرو ۱ماه ی بار ب زور میشد میدید..خلاصه اینکه بعد ی مدت خبر اومد ک این عاشق یکی شده و میخواد ازدواج کنه..اینا گذشت تا اینکه پدر بزرگم فوت شد..تا وقتی بابابزرگم فوت شد ۳ سالی میشد دوسش داشتم..بعد فوت بابابزرگم تمام تلاشمو کردم فراموشش کنم..تا الان ک ۱۸سالمه!..رابطه ی اون دوتا ب هیچ جایی نرسید و بهم خورد ..بعد از مدتی دوباره میخواس با ی دختر دیگ ازدواج کنه بازم نشد..اینا الان مشکلم نیس‌.مشکلم اینه چرا همش بهش فک میکنم؟چرا پیگیرم ببینم چی کار میکنه؟واقعا حسی ندارم بهش یا شایدم دارم ولی دارم خودمو گول میزنم!نمیدونم چرا سرگردانم.. حتی مامانش چن وقت پیش پیش بقیه گفته بود پسرم چن سال پیش اسم یکی از دخترای فامیلو گفته برا ازدواج خودمون قبول نکردیم...ولی کاش قبول میکردیم ک الان نخواد بره طرف غریبه و... میشه کمکم کنید ک تکلیفم با خودم مشخص شه؟