من توی یک خانواده خوب بزرگ شدم و موقعیت اجتماعی بالایی داره بابام و خیلی مورد احترام بقیه قرار میگرفتم و دوست نداشتم جای کسی باشم و فکر میکردم بقیه دوست دارن جای نن باشن اما از پسرلی پولداربدم میومد چون فکر میکردم بی عرضه هستن و هرچی دارن باباشون بهشون داده و با پسری ازدواج کردم که داره برای زندگیش تلاش میکنه و از خانواده خیلی پایینی هست و این پسر که الان شوهرمه خیلی دوسش دارم و خیلی با احترام باهام برخورد میکنه و زندگی خوبی داریم اما خانوادش مخصوصا خانواده مامانش خیلی بی احترامی میکنن بهم کاملا معلومه عقده ای هستن مخصوصا خاله هاش و مامان خودش ، شوهرم یه چیز برام میخرید مامانش یه عالمه سرو صدا که چرا خریدی و مامانش و خانوادش معروفن به ادمای حسود و بدخواه حتی زندگی خواهر بزرگترشونو خراب کردن و هنوزم میگن تقصیر شوهر خواهرمونه و الان دارن اذیتم میکنن خیلی برام سخته از اون خانواده خودم به ایمجا اومدم و متوجه شدم هیچکس دوست نداشته جای من باشه چون مامان همسرمو میشناختن احساس بدی دارم دوست دارم جدا بشم ولی از اون طرف شوهرمو دوست دارم و قبول کرده که با خانوادش قطع ارتباط بکنم
خب دیگه وقتی میتونی با خانوادش قط رابطه بکنی چرا یه نفر ک دوست داره رو از دست بدی
قطع کن رفت و آمد رو
جدانشو
شرایط منم تقریبا مث توعه اتفاقا جدانشو زندگیتو ادامه بده با خوشی بزا ببینن چششون دراد
خب رفت و آمد قطع کن
خودت کمتر رفت و آمد کن با مادرش
خاله و دایی و فامیلم که مهم نیست یه جور برید که صد سال یه بار باشه
وقتی میشنوم که هیچکس دلش نمیخواسته جای من باشه احساس بدی میگیرم و شوهرمم هنوز هوای خانوادشو داره و یکبار چنان منو زد بخاطر مامانش که یه زخم کوچولو برام یادگار موند ولی باز خودش پشیمون شد و میدونه خانوادش بدن
همون صد سال یه بارم حالمو بهم میزنن اونقدر مامانش احمقه که ازم بد گفته الان همه فکر میکنن ما قراره جدا بشیم حالیش نمیشه این زندگی پسر خودشه انگار خونه بازیه براش
برای همین خاله هاش و زنداییاش بیشتر بد رفتار میکنن چون دستشون باز تره تا انگاری دلشون خنک بشه طلاق مارو ببینن
عزیزم کاملا درکت میکنم ، شرایط منم همینه ، متاسفانه مادرشوهر عاقلی ندارم و فامیلای شوهرم به خاطر موقعیتم حسادت میکنن و صد سال یه بارم برم آزار و اذیتو دارن ، تو راه خودتو برو عزت و ذلت ادما دست خداست و مادرشوهرت کاره ای نیست ، من که به بهانه های مختلف سعی میکنم کمتر برم خونه مادرشوهرم و خونه فامیلاشم سالی یک بار میرم ، نمیتونم رابطه رو کامل قطع کنم چون شوهرم دوس نداره
حاظر جوابی رو یاد بگیر و هرچی گفتن همون لحظه جوابشونو بده ، تو مهمونیا فقط پیش شوهرت بشین ، از شوهرت بخواه حمایتشو بهشون نشون بده
من به این نتیجه رسیدم آدم باید با هم سطح خودش ازدواج کنه و اشتباه محظه با پایین تر از خودت ازدواج کنی چون وقتی در برابر آدم احساس کمبود میکنن شروع میکنن به تحقیر طرف مقابل
خودت کردی دیگه ، فعلا بچه دار نشو تا شوهرت خودشو ثابت کنه البته صبور هم باید باشی مطالعه ات رو زیاد کن زندگیتو با سیاست بساز ،بخدا سیاست داشتن خیلی خوبه ،لم شوهرتو یاد بگیر ،اول از همه تو همچین خانواده هایی باید شوهرت بفهمه که تو خیلی به خودت اهمیت میدی، ورزش و مطالعه رژیم غذایی مناسب حتی ی سرما خوردگیتو خیلی جدی بگیر خانوادت خیلی روت حساسن حسابی حامی داری بعد ، نیاز هاتو از مالی و احساسی با احترام بهش بگو ،اگه از چیزی ناراحتی با تیکه کنایه و عصبانیت نگو،با ادب و محبت کلامی و نوازش بهش بگو،انتظار نداشته باش مادر شوهرت درست شه بی ادب محروم ماند از لطف حق ارتباطتو كم كن توهين كرد بلا فاصله محيط ترك كن جلوش گريه نكن بگو در شان من نبست بي ادبي كنم سريع اونجا رو ترك كن،فقط بايد خدا هدايتش كنه،شوهرتم بخواه اگر به تو بي ادبي كردن ازت دفاع كنه و همراه تو اونجا رو ترك كنه وقتي تو با هاشون قهري يا تازگي ي توهين بد بهت كردن اونم بايد مدتي به خاطر تو كمتر بره البته زمان ميبره تا همسرت بع اين مرحله برسه ،
