۱۵ساله ازدواج کردم دوتا بچه دارم.. قصه ی ازدواجم مفصله ولی هم زود ازدواج کردم و هم به زور و جبر جامعه و خانواده م... دوتا خط موازی که هیچ اشتراکی باهم نداریم الان بعد از اینهمه سال احساس میکنم به ته خط رسیدیم طلاق عاطفی گرفتیم دلم به حال بچه هام میسوزه امشب به پسر بزرگم گفتم اگه مامان چند ماهی باهاتون نباشه با من میای یا با بابا.. گفت ازین حرفا نزن من میخام با دوتاتون باشم 😪😪😪😪یه افسرده شدم که فقط هنرم قرص خوردن شده
فاز زندگی شوهرم یه خط دیگه س فاز من یه چیز دیگه... حس میکنم تو این زندگی خیلیییی بی کس هستم... تنها تفریح میکنم تنها با بچه هامم اونم تنها با بچه ها تفریح میکنه و حتی غذا خوردن و خوابمونم مدتهاست جداست... خستم خیلی خسته روحم داغونه... کاش..
مشاور هم بهم گفته بود شما اصلنننن به هم دیگه نمیخورید ولی من مجبور شدم... یه جورایی کاری که سمیه تو فیلم ابد و یک روز نکرد کردم و شدیدااا پشیمونم
😔سنت کم بود ازدواج کردی
استارتر خودت چن سالته همسرت چن سالشه علت این همه سردی تو زندگیتون چیه
هر کس رو بگم نمیتونم ادامه بدم و میخام جدا بشم میگه مشکلتون که حاد نیست بخاطر بچه هات بمون... اخه حادتر از اینکه به بن بست رسیدیم؟؟؟ حتی یه پیاده روی ساده نمیتونیم باهم بریم اون فازش جدای منه من هم همینطور تا الان سفری بدون دعوا نرفتیم تا الان تفریحی بدون بحث نرفتیم.. الان به یه جایی رسیدیم که جفتمون داریم جدا زندگی میکنیم بدون هیچ حسی به هم..
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز