من خیلی صاف و بی شیله پیله اومدم تو خانواده همسرم بعد از یه مدت نسبت به همشون سرد شدم حتی نمیخام تماس بگیرم باهاشون تو سختترین شرایط تنهامون گذاشتن وقتی که باید حمایتم میکردن نکردن هر کارمیکنم نمیتونم مثل سابق باهاشون ارتباط بگیرم دخترم میگه مامان تقصیرتویه ولی من گفتم نمیتونم اونا انرژی منفی دارن برام اصلا حالم خوش نیست باهاشون
تقریبا باهاشون ارتباط ندارم اگرم برم به اجبار واسه خاطر بچه هام
یک نصیحت بزرگ به همه مجرد ها
اول سر سنگین باشید و رسمی که اگر بعد دلتون نخواست صمیمیت باشه راحت باشید
اگر دیدید جنبه صمیمیت هست کم کم زیادش کنید
هرکاردلت میگه همون راسته انجامش بده
این رو اول ازدواج عمم بهم گفت
واقعا کمک بزرگی بود
الان همه عادت دارن میگن اخلاقش همین هست
شما هم فقط به آرامش خودت و همسرت و بچه ها فکر کن
اگر معاشرت میکنی رسمی برو و دو ساعت بعد برگرد
اگر هم میتونی گروه دوست و فامیلی که باهاشون راحتی رو برای معاشرت پیدا کن که بچه ها بهانه نگیرن و بدون معاشرت نباشن
خونه خانواده همسرت هم دو ساعت برو
همسرت هم حق داره کنار خانوادش باشه
من اصلا نیومدم تو این خانواده براشون عروس باشم رفتم تا مثل دخترشون باشم به مادر شوهرم به چشم مادر خودم نگاه میکردم پدر شوهرخدا بیامرزم هم با اینکه خیلی بداخلاق بود ولی دوسش داشتم از اون بنده خدا گله ای ندارم چون خودش بود خود واقعیش ولی مادر شوهرم نقاب بدی زده بود بعد از مرگ شوهرش فهمیدم خیلی از کارهای پدر شوهرم تحت تاثیر حرفهای مادر شوهرم بوده خواهر شوهرام هر کدومشون به نوبه خودشون میامدن خونه ما یه نظری میگفتن و میرفتن تا مدتها به هم میریختم الان خیای آرا مش دارم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
51 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
