صبح جمعه بود، عزیزترین رفیقم من و الکس رو دعوت کرد که به مراسم فارغ‌التحصیلی‌اش بریم. براش از دیشب گل رز زرد، رنگ مورد علاقه‌اش، رو خریدیم و صبح در هوای خنک صبحگاهی با الکس به سمت دانشگاه رفتیم. الکس بطور کیوتی استرس داشت که بقول خودش اولین بار که دوستای منو ملاقات میکنه he doesn't make fool of himself و فکر نکنن که weirdoعه! براش مهم بود که first impression خوبی داشته باشه، این احساس از اون آدم چیل و باوقار و آروم و با اعتماد بنفس، منو متعجب کرد بهش اطمینان دادم که بهش افتخار میکنم و ۴ ساعت بعد وقتی از هم به سختی جدا شدیم که بره شهر خودشون، واقعا به برخوردش و از تاثیر مثبت و جذابش بر دیگران افتخار کردم. ی جا دوستم دیگه نتونست و بهش چندبار گفت you are soo cute :)
بعد از دقایق قشنگی سرشار از جملات عاشقانه با لبخند بزرگی به سرکار رفتم.
۱۱ شب، در اتاقم داشتم آماده خواب میشدم که همه‌چیز عوض شد! همسر سابقم زنگ زد! دو ساعت بعد با هق هق شدید و دردی عمیق گوشی رو قطع کردم.
یادمه الکس شب قبلش تو بالکن که نشسته بودیم و من درباره ایران صحبت میکردم، و تاثیر مهاجرت بر ایرانی‌ها، بخصوص تآویل سنتی از مردانگی که در مردان ایرانی درونی شده و تکانه‌ای که تعریف مدرن از نقش‌های جنسیتی در زندگی و باورهای اونها ایجاد میکنه. به خودم اومدم و دیدم دارم درمورد خودم حرف میزنم، ازینکه چطور سورپرایز شدم وقتی که تو بیمارستان، موقع سقط، دکتر فقط من رو مخاطب قرار می‌داد و کوچکترین توجهی به همسرم نمیکرد، من بودم که در مقام تصمیم‌گیرنده به رسمیت شناخته میشدم و اینکه این موضوع برام عجیب بود دراون لحظه، ۴ سال پیش، خیلی غم‌انگیزه. الکس در خانواده کاملا برابر بزرگ شده و خیلی براش سخته درک مردان ایرانی و سیستم مردسالار. ولی وقتی درمیان حرفها و دلداریهاش بهم گفت خیلی خوشحال و خوش‌شانسه که از یک رابطه سمی بیرون اومدم و اینجام، بهم ریختم! "رابطه سمی"! شِت! آف‌کورس! من مسموووم بودم من این سم رو در هر لحظه از زندگی استنشاق میکردم و اون نیمه شب، بعد از تموم شدن تماس با همسر سابق، بار دیگر بهم ثابت شد که حتی از دور هم در معرض این سم که قرار میگیرم، تهی میشم! میپیچم و مستاصل و گیجم میکنه بخارهای سم‌آلود فضای بینمون...
ادامه:
