بچه ی درسخون بودم ، نمی دونم چرا با تمام تلاش هایی کردم هیچی نشدم ، یادم میاد چقدر درس میخوندم ، نمرات دبیرستانم همش بیست و نوزده ولی بدشانسی بعدشم نا امیدی ، الان همه میگن تو با این درس هیچی نشدی
حالا شدم ۲۴ سال با یه پسر شیطون کلی آرزوی سوخته
افسرده شدم
میخوام دوباره شروع کنم ولی نمی دونم چکار کنم میترسم دوباره شکست بخورم
همه ی روز فک میکنم ، به نظرتون برم روانشناسی پیام نور یا کنکور انسانی بدم برای فرهنگیان
روانشناسی دوست داری برو
برای شما فرهنگیان بهتره
حتما برو
فرهنگیانم خوبه
کاااش میشد جامون رو باهم عوض میکردیم.من از دانشگاه اومدنم پشیمونم بااینکه رشته و دلنشگاهمم خوبه
بعد ۱۱سال با دوتا بچه امسال رفتم
تلاش کردن و شکست خوردن بهتر از تلاش نکردن و حسرت خوردنه
روانشناسی
یه جوری گفتی تحصیل کرده ها بیایین فکر کردم دکتری.
الان کلی دکترای بیکار داریم شما به خاطر دیپلمت ناراحتی
دوباره شکست بخوری بهتر از اینه که ۷۰ سالت شد بگی چرا دوباره تلاش نکردم. اون موقع به هر دلیلی نشد، الان لزومی نداره باز هم نشه. خودت علاقه‌ت به کدوم بیشتره؟ به‌نظرم اگه علاقه بیشتر باشه سختی‌هاش با زندگی متاهلی و مادربودن رو هم آدم راحت‌تر هندل میکنه.
خیلی سخت شده همه چیز شرایط قبولیا اگ میتونی بخون
منم میخوام برم ازاد یا غیر انتفاعی روانشناسی بخونم
علاقت چیه همون رو برو
باز تو‌بچه داری هدف داری که پسرتو بزرگ کنی
من چی که اون همه مهارت داشتم و گفتم دیگه بسه بشینم بچه بیارم از‌این به بعد هدفم این باشه که بچه داری کنم و بچمو‌بزرگ کنم اما خدا گذاشت تو کاسمو بچه دار نشدم الان ۶ ساله همه ی زندگیم متوقف شده که بچه دار شم
ناشکری نکن
اسی فرهنگیان بهتره
