درباره کوروش بزرگ مورخین معتقدند که شاهی بوده با عزم و حزم و عاقل و رئوف. کاری را که شروع میکرد تا آخرش میرفت و هیچ کاری را ناقص نمیگذاشت. در موارد مشکل به عقل بیش از قوّه متوسل میشد و برخلاف پادشاهان آسور و بابل و غیره با مردم مغلوب رئوف و مهربان بود. به پادشاهان مغلوب به اندازه‌ای مهربانی میکرد که آنها دوست صمیمی کورش شده، در مواقع مشکل به او یاری می‌نمودند. با مذهب و معتقدات ملل کار نداشت، بلکه آداب مذهبی آنها را محترم می‌داشت، چنانکه بعد از فتح بابل هر چه از پیروان مذاهب مختلفه به غارت برده و به بابل آورده بودند، همه را پس داد. شهرها و ممالکی که در تحت تسلط او درمی‌آمدند، معرض قتل و غارت واقع نمیشدند، برخلاف سلاطین آسور که در کتیبه‌های خود میبالند، به اینکه چنان فلان مملکت را زیر و زبر کردند که صدای خروس یا سگی هم در آنجا شنیده نمیشود.وقتی که مردم رفتار کوروش را دیده و با آنچه تا آن زمان معمول بود مقایسه میکردند، او را مخلوق فوق‌العاده و برانگیخته از طرف خدا میدانستند»
نسل_آریایی# 🫶🏻
