الان یه لحظه نشستم با خودم فکر کردم راجب زندگیم و ارتباط با اطرافیانم ،و یه نگاه کلی به زندگیم کردم احساس میکنم من همیشه سعی دارم محبت و توجه رو از بقیه گدایی کنم ،انسان مهرطلبی هستم انگار ،و این موضوع ارزشم رو پایین اورده ،نه اینکه به بقیه پیله کنم اما از افراد نزدیک زندگیم انتظار توجه و محبت دارم و خب وقتی هیچ توجه و محبتی دریافت نمیکنم این به روحیه م ضربه میزنه و هی دلم میشکنه ،اونم خیلی عمیق ،راهی هست برا درمانش ؟چطوری انتظارم رو از بقیه ادما کم کنم؟
برا اینکه یکم محبت دریافت کنم همیشه سعی میکنم ادم خوبی بنظر بیام
وقتی تو زندگی حمایت عاطفی از طرف کسی نداشته باشیم چطور این خلا رو پر کنیم؟اصلا اینکه از بقیه انتطار داشته باشیم کار بدیه؟
کسی هست مثل من بوده باشه و بعد خوب بشه؟
