نمیدونم کسی مثل من هس یا نه اما فکر میکنم بیماری فکری دارم همش به اتفاقاتی که نیوفتاده فکر میکنم و نگرانم...این مدت که باردارم خیلی حساس تر شدم
همش میگم مامانم و چیزیش نشه مجرد که بودم خونه بابام‌همش نفس کشیدنشو چک میکردم
یا الان خدانکنه بدونم یکم ناخوش احواله کلی فکر میکنم میشینم گریه میگنم اگه مامانم نباشه من می میرم
همش میگم خدایا چبزیش نشه خدا از عمر من کم کنه بزاره رو عمر مامانم
کسی هس مث من باشه؟😔
چیکار کنم به این‌چیزای منفی فکر نکنم و ارامش داشته باشم
من خودم فوبیای بیماری دارم
ذکر بگو صلوات بفرست خودت رو مشغول کن کتاب بخون
یاد خدا قرآن توکل
منم مثل تو ام ولی تو بارداری حساس شدن بیشتر طبیعیه
شروع کن به خوندن آیت الکرسی براش تا دلت اروم بشه
البته باید معتقد باشی که آیت الکرسی محافظش هست
آیةالکرسی بخون و از خدا بخواه مراقب مادرت باشه خدا خیانت در امانت نمیکنه من که خودم با این خیال آروم میشم چون به خدا خیلی اعتماد دارم
چند سالته؟ حول و جوش ۲۰ سالگی خیلیا اینجورین. خودمم بودم. تازه من جلوتر میرفتم میگفتم اونوقت بابام زن میگیره زنش ما رو اذیت می‌کنه. اونوقت با نفرت به بابام نگاه میکردم
وای کپی منی منم اینجوری بودم الانم بهش فک کنم دیونه میشم خودمو سرگرم کارایی ک دوسدارم میکنم ک حالم بدنشه
