نمیدونم چه جوری بگم اصلا چیو بگم
من از کلاس سوم لکنت زبون دارم و تو این سالها که ۷ ۸ سال
منو نبردن گفتاردرمانی . خودم با این عذاب کنار اومدم
تو مدرسه درس خوندنم و همیشه شاگرد اول بودم
با اینکه گردنم میلرزید و زبونم لای دندون هام قفل میکرد جواب معلم رو کامل میدادم و نگاه های بچه ها عذابم میاد ولی فقط به اون نمره ی کاملی که گرفتم فکر میکردم
همیشه با همه ي بچه ها راحت و خوب برخورد میکردم و چون همیشه سرگروه و همیار معلم بودم به بچه ها کمک میکردم و همه ی بچه ها سمتم میومدن اما نگاه هاشون هیچ وقت فراموش نمیکنم 😔
تا اینکه رفتم راهنمایی دیگه خودم رفتم تو اینترنت سرچ کردم و راه هاشو خوندم و رفتم جلوی آیینه صحبت کردم و درس ها رو همیشه چندبار جلوی آیینه میخوندم و بخاطر همین همیشه زمان زیادی طول میکشید تا درس رو تموم کنم
تو مدرسع تا الان همه ش درحال دعام که خداکنه معلم کتبی بگیره و نگه من بخونم