من تک فرزندم ، هیچ دخترخاله و خاله و کلا فامیل نزدیکی هم ندارم که هم سنم باشه و باهاشون رفت و آمد داشته باشم. شوهرمم هروز از ۷صبح تا ۹شب سر کاره، وقتی هم هست سرش تو گوشیشه. واقعا دارم دق میکنم از تنهایی.
خودم دانشجوئم. کار پاره وقت هم میکنم کلا اینطوری نیستم که بیکار باشم ولی واقعا تنهایی دست از سرم برنمیداره. خیلی حس بدیه خیلی😭 .
الانم به شوهرم گفتم هیچی نگفت، فقط گوش کرد انگار نه انگار باهاش حرف زدم. واقعاً دارم دیوونه میشم. برام دعا کنید
ان شاءالله خدا بهت یه روحیه قوی بده
باور کن تنهایی هم یه نعمته وقتی با کسی درد دل میکنی شاید اون لحظه سبک شی ولی تا آخر عمر باید تاوان اون همدردی رو پس بدی
باشگاه نمیرید؟دوستای خوب ایشالا پیدا کنید ،آخر هفته ها برید سینما با همسرتون،پارک ....
تنهاییت یه حس درونیه هرچقدرم دورتو شلوغ کنی بازم حسش میکنی
باید ب درونت رجوع کنی و خودت حالتو خوب کنی
مطمئن باش شوهرت نمیتونه از تنهایی درت بیارع
فرضا خواهر یا برادرت هم نمیتونستن تک فرزند بودن بهانست آدما عادت میکنن ب وضع خانواده و زندگیشون
من یه تک فرزندم ک سرکار هم حتی نمیرم بیشتر اوقاتمو تو خونه میگذرونم هیچوقت حس تنهایی نکردم و شادم
من با توجه که همه کس دارم تنهام و این خیلی بده😔
میتونم هم صحبت باشم عزیزم
تجربه به من ثابت کرده باید یه نفر داشته باشی براش درد و دل کنی ، خیلی سبک میشه و فشار کمتری بهت میاد و دچار بیماری روحی نمیشی
آره واقعا موافقم که حس درونیه. عمیقا احساس تنهایی میکنم . ولی شوهرمم با این رفتاراش باعث میشه بیشتر حس کنم که تنهام . وقتی حتی حرفای من بنظرش بی ارزش اومد یا نخواست هیچ تلاشی بکنه حتی برای خوب کردن حالم
