روزهای بچگی خیلی خوش بودم، هر روز و هر ساعت و هر ثانیه خاطرات کودکی را مرور می کنم.
هر چقدر بزرگ تر شدم دلخوشی هام کمتر شد.
کمتر و کمتر
هر چی دویدم نرسیدم
خسته ام ، تنهام
از هجده سالگی به بعد از خانواده ام دورم ، و دل هامون هم از هم دورتر شد، هر روز که گذشت همزبون هام کمتر شدند.
نفهمیدم اولین بار کی ، کجا و چرا من اینقدر تنها و بی کس شدم؟
کاش فقط یک بار و یک روز و یک ساعت دیگه بتونم از ته دل خوش باشم
منم همینم همه همینیم .زندگی همینقدر زجر آوره
چون تو هنوز در گذشتی و منتظری ی اتفاق خوب پیش خودت باید شروع کنی اتفاق خوب دستی دستی نمیاد بغلت خودت باید به وجودش بیاری با آب دادان به گل با ی احوال پرسی ساده از دوست قدیمی با خوردن ذرت با فیلم مورد علاقت دعوت کن مهمونی بگیر در حال زندگی کن ☺🤝🏻
سعی کنید در زمان حال زندگی کنید هر دوره ای از زندگی انسانها زیبایی و جذابیت خاص خودشو داره کافیه که فقط توجهتونو از گذشته ها و حسرت بردارید و روی زمان حال و برنامه ریزی برای اینده قرار بدید زندگی تونو در حال حاضر پربارتر کنید و خودتونو با آموزش دیدن و ساختن ارتباطات جدید مشغول کنید
واقعا امروز منم همین فکر رو میکردم
بچه بودم حالیم نبود روابط خانودگی یعنی چی فرق گداشتن یعنی چی بی عدالتی یعنی چی تفاوت پسر دختر یعنی چی .بزرگ شدم قد کشیدم دیدم و دیدم تا اینسری طاقت نیاوردم با خانوادم سر سنگین شدم ولی تهش چی فقط خودم دارم عداب میکشم چرا چون خانواده همیشه عزیزم بودن همیشه دوسشون داشتم اما وقتی دیدم اینجوری بی عدالتی میکن پا گداشتم رو دوست داشتم و دارم عداب میکشم ..و خانوادمم تلاشی نمیکنن فقط میگن بیا پیشمون اما اوصاع همونه که ..
تا مجرد بودیم هر روز همه ی فامیل خونه ی ما دعوت بودند، هر روز و هر شب ، ولی الآن همه‌ی بچه‌ها راه دور، مامانم با برادرهاش معاشرت داره توی یک شهر، انگار نه انگار ما بچه هاش هستیم، اصلا بعد از ازدواج دیگه خانوادگی دور هم جمع نشدیم
خانواده منم قیول کردن ... خودشون به زور میان دیدنم
منم که سالی یه بار ۱۵ روز میرم خونشون با رفتاراشون عذابم میدن انقدر که بین دختر و پسر فرق میزارن طوری که من دیگه اصلا ارامشی تو اون خونه نمیگیرم ... اونا دوست دارن من برم خونشون ولی تغییر تو زندگی و رفتارشون نمیدن ...
میدونی صدای مامانمو میشنوم روحم میره اما خیلی رنجوندنم ..دلم هیجوره صاف صاف نمیشه باهاشون ...قبولم نمیکنن منو رنجوندن
بعد از ازدواج تبعیض ها بیشتر میشه ، یکی پولدارتر میشه یکی فقیرتر
بعد از ازدواج هامون ، انگار فقط یک بچه دارند ، همیشه حرف اون، توی گوشی فقط فیلم ها و عکس های اون
بقیه حذف شدند
نمی بینمشون، فقط خاطراتشون با من مونده
همین
