افسردگی

این قرصای کوفتی نخور    خودت دکتر خودت باش    ورزش کن  شاد باش   اهنگ گوش بده   فکرای مثبت کن   انرژی منفی نده   

برو تو کارای امدادی یا پرستاری از بچه های بهزیستی داوطلب شو. وقتی مشکلات دیگران رو ببینی بهتر میشی. مخصوصا اگه بتونی کمک هم بکنی که دیگه بهتر.

منم راه دورم. باید راه و روشت رو با خانواده شوهرت عوض کنی. می دونم سخته ولی فقط اینطوری به زندگی برمی گردی. من خودم هم مثل توام. از مادر شوهرم، پدر شوهرم و خواهر شوهرم متنفرم. سال های اول خیلی بهم سخت می گذشت توهیناشون ولی کم کم یاد گرفتم حرفا و کاراشون رو به یه ورمم نگیرم. اونا هم وقتی دیدن من دیگه نمی رنجم وا دادن. ولی تا دلت بخواد کارایی می کنن که بسوزم. منم عوضش تو دلم بهشون می خندم و تحویلشون نمی گیرم. به شوهرمم غر نمی زنم دیگه که ننه ت اینو گفت، خواهرت اونو گفت. چون بیشتر سر لج می نداختمش و اونم طرف خانواده ش رو می گرفت. ولی از وقتی رویه م رو عوض کردم، شوهرمم بهتر شد. شاید باور نکنی ولی شوهرم تا حالا چند بار بخاطر من باهاشون دعوا کرده و گفته احترام زنم رو نگه دارین.

والا شوهر من خودش خیلی باعث این شد که احترامم رو نگه ندارن.عادت داشت خونه ی مامانش تا یه چیزی میشد باهام قهر کنه و محلم نذاره. منم تازه عروس بودم و خیلی می سوختم و اونموقع ها خیلی گریه می کردم یا با خودش دعوا راه می نداختم. والا من یکی، دو بار از آشپزی م ایراد گرفتن و منم گفتم پسرتون می دونست من زن خونه دار نیستم و آشپزی م در همین حده. یکی، دو بارم شوهرم جاریام رو به رخم کشیده با خنده و شوخی گفتم اگه زن خونه دار می خواستی خب یکی اونجوری می گرفتی. من همینم می خوای بخواه، نمی خوای نخواه. به نظرم یه بار که شوهرت بهت گفت بی عرضه و اینا یه دعوای اساسی باهاش راه بنداز که دیگه بقیه هر چی میگن سکوت می کنم، تو یکی لااقل بفهم منو. بعضی وقتا باید افسار شوهرت رو بکشی. نه رو حرفای خونواده ش ها، رو حرفای خودش باهاش بحث کن. بهش بگو که ازش توقع نداری اینطوری باهات حرف بزنه. بعدم یکی، دو روز قهر باش و محلش نذار تا منتت رو بکشه. 

با کمال میل قبول کردم🌸🌸🌸

منم حرف تو را میگفتم ولی اراده قوی کردم   پیش رفتم   تونستم   اینا همش حرفه   یه جایی واقعا شاید نسه    ولی خیلی مواقع    خودت بخوای میشه

میخوای باهم حرف بزنیم  ؟

استرس و اضطراب داری؟

میخای همینجا صحبت کنیم یا توی یه پیام رسان؟