راستش من الان یه خواستگاری دارم وقتی میبینمش دوس ندارم زمان بگذره دوس دارم پیشش باشم همش ، دلم میخواد بیشتر باهام حرف بزنه و قدم بزنیم و جوری که دلم میخواد این ازدواج اوکی بشه
اما وقتی میره و ۲ روز میگذره انگار دیگه بهش حسی ندارم انگار حس میکنم باهاس ازدواج کنم نمیتونم عمیق دوسش داشته باشم...(قراره هفته ای ۱ یا ۲ جلسه صحبت کنیم بیرون بریم) و تا آخر ماه صفر فکر کنیم و جواب بدیم و از نظر خانواده ها اوکی هست
به نظرتون طبیعیه؟ باهاش ازدواج کنم امیدی هست بتونم واقعا عاشقش بشم؟ جوری که دلتنگش بشم
چندوقت پیشم تاپیک زدم و شرایطش گفتم پربازدید شد
عزیزم فکر کنم وقتی نزدیکشی اثر هورمون هات باشه
همه رابطه ها اولش همینه.. یه خورده بگذره عاشقش میشی بدون اون دیگه نمیتونی ادامه بدی
باهاش بیشتر وقت بزار
خوبی ها و بدی هاشو رو کاغذ بنویس ببین کدومش بیشتره
اینک پیشش هستی حست خوبه نشونه خوبیه
شرایطش خوبه ظاهرشم خوبه تو چندتا تاپیک قبل هم گفتم (عنوانش نظرتون درمورد خواستگار) کلا هرچی سنم اومد بالاتر اینجوری شدم خیلی دل دل میکنم
پدر مادرم راضین خواهرامم خوششون اومده ولی من دلم میخواد کسی باشه که واقعا دلم پر بزنه براش مثلا واسه عقدم ذوق داشته باشم 😄 الان وقتی میبینمش حس خوبی دارم ولی ۲ روز میگذره انگار بادم خالی میشه😄
