سلام
معمولا میگن درونگراها خیلی سخت ابراز احساسات انجام میدن و واسشون مشکله خیلی
من نسبت به اطرافیانی که احساس امنیت دارم
میتونم احساساتم رو تقریبا بیان کنم
یکسری داشتم واقعیت های احساسم رو به دوستم
نسبت به خودش میگفتم واقعا صادقانه و ب دور از اغراق بود
( دوست من دختره و منم دخترم )
گفت که فلانی من یه جوریم میشه میگی
حس سنگینی میده
دلمو خالی میکنه یه حالیته حرفات
ادامشو در پست بعد میگم طولانی میشه
ازش رک پرسیدم که
حس پارتنری دست میده؟
هی میگفت که نه بخدا اصلا اینجوری نیست
گفتم که بدت میاد
گفت نه
آخرش منظورشو نفهمیدم
خب
به نظر شما اون حس رو میتونید حدس بزنید
اونقدرا هم غرورم اجازه نداد بپرسم یه کمی از دستش ناراحت شدم
چجوری رفتار کنم واقعا کلافه شدم
احساسات رو بروز نمیدی میگن سردی
بروز میدی اینجور
اخر نفهمیدم
کسی اینجا نیست؟
ما درونگراها احساساتمونو جمع میکنیم یهو منفجر میشیم و یه انرژی زیادی به طرف میخوره که بعضا قابل هضم و درک نیست براشون
نیاز نیست تمام عواطفتو با جزئیات بگی
اون جزییاته حالی به حالی میکنه ادمو
بعدم نیاز نیست به دوستت هر لحظه حرف عاشقانه بزنی همینکه بغلش کنی تو مشکلات کنارش باشی درد و دل کنی درد و دل بشنوی یعنی یه رابطه اوکی داری
بسیار درست می فرمایید سپاس از لطف بی نهایت شما
حتما در کارم لحاظ میکنم
من کلا در به کار گیری احساسات فراموش کارم
اگر هم ابرازی هست ترس از دست دادنه
یا واقعا اون لحظه انقدر دل تنگی و تنهایی بم فشار اورده
گفتم
من دوستان زیادی داشتم اما ماندگار نبودن
در زندگی ام آدم نزدیکی آنقدرا هم ندارم
دیگر روانم طاقت دوری و کات نداره
هی بم میگن بگو مهم نیست ول کن
اما من برای تک تک افراد نزدیکم ارزش زیادی قائلم
و از ته اعماق وجودم و قلبم دوستشان دارم متاسفانه
