سلام
زندگی من
کلاس ششم مثل کنکوری تو خونه داشتم برای تیزهوشان درس میخوندم ۳۰۰۰ تست زدم اصلا بیرون نمی‌رفتم فقط مدرسه و کلاس زبان صب از ۵ تا ۱۲ فقط میخوندم آزمون دادم ... نتایج که اومد فهمیدم قبول نشدم مامان و بابام فقط سرزنش کردن فامیل صد بار ازم پرسیدن و طعنه زدن چطور اونقدر خوند و قبول نشد امیدم رو از دست ندادم خوندم تکمیل ظرفیت هفتم برم شاگرد اول کلاس با معدل ۱۹.۹۷ شدم همه معلمان میگفتن خیلی خوبه با ادب همه چی تمومه (فراموش نمیکنم که معلم علوم چقدر تعریف کرد )به مامان و بابام وقتی کارنامه میگرفتن روز تجلیل اسمم رو بلند تر از همه خوندن گفتن افتخار مدرسه ... کرونا اومد نذاشت آزمون برگزار بشه بازم امید داشتم سال هشتم معدل ۲۰ بودم همیشه تو کلاس فوق هر درسی من داوطلب بودم همیشه معلمام تعریف میکردن دانش آموز برتر شهر شدم تو آزمون همگانی تا چند روز تو کانال های مدرسه اسمم رو میذاشتن . سال نهم دانش آموز برتر بودم امتحان تیز رو حسابی کار کردم کلاس کتاب همهههه چی آزمونو دادم دوباره قبول نشدم معلمم زنگ زد گفت تو که قول شدی مگه ن؟ گفتم نه دوباره مامان و بابام و فامیلا وای خدا دوبار می خواستم خو..کشی کنم ترسیدم رفتم مدرسه جدید اصلا انگیزه نداشتم اصلا هرکاری میکردم نمیشد همش گریه میکردم 😢 حالا هم اوضاع خراب فک کنم باید برم مدرسه دیگه
این مرداب امروز آب زلال دیروزه
پس چرا من که بی پناه بودمو پناه نداد؟ چرا هرچی نذر کردم نشد
چرا با تموم تلاشام نشد
