مادر و پدرم یجورایی از نوع سمی بودن که همیشه اختلاف نظر داشتن و هیچوقت هم نتونستن منطقی این تعارضات رو حل کنن منم تو همچین خونه ای روح و روانم آسیب دیده الان با وجود یه بچه ۱۹ ماهه ۶۰۰ کیلومتر ازشون دور شدم و دوس دارم با پسرم تنها باشم شاید تو تنهایی تلاش هام برا بهتر شدن حالم نتیجه بده بنظرتون پسرم از دوری پدربزرگ و مادربزرگ در حد سالی یبار دیدن آسیب می‌بینه؟ فقط من و باباشو ببینه؟ درحالی که من حالم کنا. آدم‌های سمی اوکی نبود ولی تو تنهایی خوبم ،کسی مث من بوده تنهایی حالشو بهتر کنه؟
من
اگه حال خودت خوبه و آرامش داری اون بچه هیچ نیازی به پدر بزرگ مادربزرگ نداره مگه ما که دور بودیم ضرر کردیم اتفاقا به آدم سمی وقتی نزدیک باشی ضرر می‌کنی بهونشم به جونش نندار کهدلش بخواد
منم مثل توام حوصله هیچکس رو ندارم منتها من شوهرم و خانواده اش سمی ان و به خاطر بچم کنارشم و مجبورم تحملش کنم
منم همینم عزیزم .زیاد از توو جمع و ارتباط برقرار کردن با دیگران خوشم نمیاد همیشه تنهایی رو ترجیح میدم .پسرمم عادت کرده خودمون با هم تفریح میکنیم پیاده روی پارک .
حق داری
درسته بچه بودیم تا الان پدر و مادرمون خستمون کردن الان نیاز دارن به ما خیلی سخته باهاشون خوب باشی ولی چاره نیس اگه مثل خودشون رفتار نکنی اوضاع بهتر میشه
ارع من حالمو خوب میکنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
55 ثانیه پیش
56 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز