چشمای تو یعنی :وطن!
باشکوهی... مثلِ آوازِ عشایر وقتِ کوچ
مثلِ رقصیدن‌ِ مَردای گرسنه‌ی بلوچ
مثلِ نقشِ کاشی کاری رو یه طاقِ آجُری
مثلِ ضربای دُهل تو یه ترانه‌ی لُری
تو قشنگی... مثِ برقِ سینه‌ریزِ نقره کوب
مثِ لهجه‌ی زُلالِ ماهیگیرای جنوب
مثِ یه دف‌زنِ کُرد، یا یه سوارِ ترکمن
نمی‌ذاری تن بدم به ننگِ آواره شدن...
هم خاکِ من! هم‌حادثه! چشمای تو یعنی: وطن
از عطرِ تو شروع می‌شن مَرزای سرزمینِ من
بی دریغی... مثلِ جنگلای تن‌سبزِ شمال
مثِ چشمه‌ای که جا می‌شه تو کوزه‌ی سفال
رو سرانگشتِ توئه هلالِ ماهِ دشتِ لوت
منو بیرون می‌کِشی از توی باتلاقِ سکوت
ساده‌ای، درست مثِ بومیای ساده‌ی کیش
مثِ کوچه های یزد و خونه‌های کاهگلیش
تو مثِ جادوی سازِ عاشقای آذری،
نمی‌ذاری تن بدم به غربت و دربه‌دری...
هم‌خاکِ من! هم‌حادثه! چشمای تو یعنی: وطن!
از عطرِ تو شروع می‌شن مَرزای سرزمینِ من...
یغما گلرویی🌱
