نیاز به گذر زمان داری .
ولی تا همیشه یه گوشه قلبت درد میکنه.
ارتباط خانوادگی خوبه ولی اگر با هم مشکل داری ، چاره ای نیست.
البته گاهی ارتباط نداشتن و دور بودن از حواشی خیلی بهتره .
خودت را مشغول کن ، کلاس ورزش برو پیاده روی کن ، تا از این حال و هوا در بیای.
زودتر ورزش یا کلاسی که دوست داری برو
چون دل مرده و بی حوصله میشی.
بعد از اون هم افسردگی میاد سراغت که مثل یه گردابه و می کشونه سمت خودش.
منم داغ پدر پیرم کرد.
ولی مجبورم به زندگی ادامه بدم.
واقعا شرایطت درک میکنم چون خود ما هم با همدیگه ارتباط زیادی نداریم .
دور بودن از آدمای سمی خیلی بهتره.
من متاهل هستم ولی شما مجردی شرایطت فرق داره.
از درد تنهایی خودت اسیر یه آدم که باهاش حالت خوب نیست نکن.
بهت توصیه میکنم برو باشگاه ، پیاده روی.کلاس های آموزشی
باید توی اجتماع باشی که بتونی فرصت دیده شدن به خودت بدی ، شاید خدا خواست و با خانواده محترمی که به شما شرایطشون بخوره آشنا شدی.
البته باید خودت هم حواست باشه ، چون گرگ جماعت هم زیاده.
