چرا این طوری شدم ؟! بخدا تا یکی دو سال پیش مشکلی نداشتم ها
(البته مامانم میگه کلا از وقتی راه افتادی پله رو ترجیح می دادی)
الان اگه برم تو یه آسانسور (به جز اسانسور های بازار ها که شیشه ای ان) حمله ی عصبی بهم دست میده
الانم مجبور شدم تا شهریور ماه ، برم یه جایی که طبقه ی سومه ، بعد ۴۸ تا پله ی بلند و شیب تند داره تا طبقه سوم
آسانسورش هم الان میگم چجوریه
۱-خیلی کوچیکه (در حدی که سه تا ادم بزرگ به زور توش جا میشن)
۲-خییلی تاریکه (نورش کمه ، دیواره هاشم یه قهوه ای مات با خاکستری تیره ست
۳-موقع حرکت به شدت تکون تکون می خوره
۴-خیلی کند حرکت می کنه (به مورد ۳،۴،۵ با هم توجه کنین)
۵-موقع حرکت ، صداهای وحشتناکی میده ، یه صداهایی میده انگار داره همینجوری که بالا میره سابیده میشه به دیوار
(خِررررررررخرخرخخرخرخرررر ، دَلَنگگگ ، تااقققق)
۶-صدای قِرقِره هاش و تسمه هاش و موتورشم کاملا از بالا میاد
۷-قدیمی و کهنه به نظر میاد
۸-آهنگ هم نداره
منم همینجوریم
همیشه پله رو ترجیح میدم
بهتره رو‌خودت کار کنی واقعا ترس نداره اسانسور
منم از اسانسور میترسم هرجا هم برم سعی میکنم با پله برم
یک عدد عشق آسانسور هستم ولی من از پله برقی میترسم مخصوصا پایین اومدن حس می کنم الانه که بیوفتم
من یبار تو آسانسور بیمارستان گیر کردم 😂😂😂😂خیلی هم حال میده
حق داری بترسی با این چیزا که تعریف کردی
منم میترسم، ولی فوبیای خیلییی بزرگی ک دارم، از پله برقیه
من تنها باشم به هیچ وجهه وارد اسانسور نمیشم مگر اینکه کسی بدونه من با اسانسور دارم میرم.الانم اومدم دکتر ۴طبقه رو اومدم بالا اونم از پله چون تنها بودم
من تو ساختمون میدونم کسی نیست با ترس سوار میشم ولی کسی باشه نه
