شما هم پیش اومده براتون کسی نباشه از غصه های دلتون بگید؟! اون وقت چیکار میکنید ؟
من که خیلی وقته تنهام کسیو ندارم درد و دل کنم تا میام از دردام بگم واسه دوستام دلم نمیاد ناراحت بشن خودشون متاهلن و کلی مشکلات دارن تو زندگیاشون
خانواده ام هم که کلا به درد نمیخورن خودشون یه دردن
من مینویسم
همیشه مینویسم ناراحتیامو
به خدا میگم
تو ذهنم کسیو تصور میکنم و براش تعریف میکنم همه چیو
مثلا یه روانشناس یا یه دوستو تصور میکنم😪
یه مدت با مامانم صحبت میکردم ولی هم‌ناراحت میشد هم اینکه سر نظراتی که میدادن بحثمون میشد
الان دیگه با هیچ کس صحبت نمیکنم یه وثتایی میرم تو خیابون یه مسیر مستقیم‌میگیزم همون خیابونو میرم یا تنها باشم با خودم‌بلند بلند فکر میکنم صحبت میکنم
برو یه امامزاده اونجا درد دل کن کنار ظریح بنشین گریه کن ازش بخواه واسطه بشه وخدا یه ارامشی بهت بده
خیلی ناراحتم خیلی دلم گرفته زندگی خودم حالت عادی تعریفی نداره طعنه اطرافیان هم بهش اضافه شده حالمو خراب کرده
همه هم میگن نشینی گریه کنی بچه بیینه روی روحیه اش اثر میذاره
سلام گلم
من وقتی خیلی دلم میگیره میرم پیش حضرت معصومه.
همین امروز هم دلم گرفته بود سر نماز ظهرم قشنگ نشستم یه دل سیر با امام باقر صحبت کردم و دردودل کردم و گریه کردم و بعد آروم شدم و هم تو اون مشکلم تا شب یه راهی جلوی پام گذاشتند.
مشکل من حل شدنی نیست
من خیلی سال پیش قم که بودم رفتم زیارت فقط خواست یه زندگی عادی معمولی نصیبم بشه
دلم میخواست منم خوشبخت بشم
اما دقیقا دو روز بعد زیارت کسی سر راهم قرار گرفت که کاش هیچ وقت نمیدیمش
کسی که دلیل همه غصه هامه و راه خلاصی ازش نیست
من خیلی وقته تنهام
