اما بخاطر پسرم زندم.. چجوری این حجم از تنهایی رو تحمل کنم.سعی کردم قوی باشمو قوی ادامه بدم.تلاش کردم.ولی امشب شکستم.فهمیدم تهش همینه.حتی کسی رو نداشتم بخوام باهاش حرف بزنم..نمسدونم کسی میتونه این حمله رو عمیاق درک کنه که کاش نبودم💔 پر از هدف بودم پر از انگیزه.امشب شکستم💔 چجوری این حجم از غم رو تحمل کنم.. بقیه ی عمر رو سر کنم. آخ پسرم.. پسرم کاش خوشبخت بشی .مثل من.نشی💔