مطمئنم مادری رو تجربه کردن آرزوی خیلی از دختراست من الان ۳۲ سالمه و بزرگترین حسرتم مادری رو تجربه کردنه خیلی بچه هارو دوست دارم هر جابچه میبینم دلم غنج میره و رابطه ی خیلی خوبی با بچه ها دارم با اینکه مجردم ولی حسرت شوهر ندارم زیاد برام مهم نیست مجرد و متاهل موندنم ولی آرزویه بچه ای که از خودم باشه بشدت اذیتم میکنه بنظرتون کلا از معیارام کوتاه بیام و فقط به خاطر بچه ازدواج کنم کار درستیه؟چون من پدر خوبی ام نداشتم هیچوقت بود و نبودش تفاوتی نداشت با خودم میگم شوهرم همینطور ازدواج کنم با بچم خوب و خوش زندگی میکنم شغل هم دارم شوهرم زیاد مهم نیست باب دلم نباشه بنظرتون این تفکر درسته؟یا بچه نداشتنم فدای شوهر ایده ال نداشتنم بشه؟
نه درست نیست
ببین تا شوهر ایده آل توچی ببینی معیارتوبزار فقط رو انسانیتو اخلاق و وضعیت مالی روبه بالا . اما اصلا به این فکرنکن که بچت بدون شوهرت بزرگ کنی هم خودت به یه مرد خوب کنارت نیاز داری هم بچت به یه پدرخوب
اگه شرابطشو داری ب دختر مجرد بچه میدن ب فرزند خوندگی قبول کنه
منم عاشق بچه بودم داداشم ک اومد دنیا از هرچی بچه متنفر شدم از بس دردسر داره
برو پرورشگاه از شرایطش مطلع شو ،سختگیری دارن اما نشد نداره و اگه بخوای به بچه میرسی ، اگرم میخوای صبر کن تا موردش پیش بیاد و کنارش یه زندگی کامل داشته باشی
حداقل حداقل حداقل ببین کسی که باهاش ازدواج میکنی بتونه پدر خوبی باشه برای بچه
عجیبه دور و برتون کسی نداری بخواد بختتون ببنده منم یه خانمی میشناختم ۳۵ رد کرده بود اتفاقا سرکارم بود تواجتماع رفتش پیش دعانویس کاربلد ادم خیلی خوبی بود فقط کار خیر میکرد بهش گفته بود بختشو بسته بودن اونم ناجور دعا گرفتواینا چندماه بعدش ازدواج کرد
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
