مستی هم درد منو ديگه دوا نمیكنه غم با من زاده شده منو رها نمیكنه
شب كه از راه میرسه غربتم باهاش میاد توی كوچه های شب باز صدای پاش میاد
من غمای كهنمو بر میدارم كه توی می خونه ها جا بزارم
میبینم یكی میاد از می خونه زیر لب مستونه آواز میخونه
مستی هم درد منو دیگه دوا نمیكنه غم با من زاده شده منو رها نمیكنه
گرمی مستی میاد توی رگهای تنم میبینم دل میخواد با يكی حرف بزنم
كی میاد به حرفای من گوش بده آخه من غریبه هستم با همه
یكی آشنا میاد به چشم من ولی از بخت بدم اونم غمه
مستیم درد منو دیگه دوا نمیكنه غم با من زاده شده منو رها نمیكنه
خسته از هركی كه بود خسته از هركی كه هست
راه میفتم كه برم مثل هر شب مست مست
باز دلم مثل همیشه خالیه باز دلم گریه تنهايی میخواد
بر میگردم تا ببینم كسی نیست میبینم غم داره دنبالم میاد
مستي هم درد منو ديگ دوا نميكنه غم با من زاده شده منو رها نميكنه
